kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

Heilige Geest door het waterbad in het Woord, op aarde als gasten zijn, en hun leven
slechts een vreemdelingschap is, gelijk de aartsvader Jakob het noemt (Gen. 47 vs. 9).
Zo wil dus Petrus te kennen geven, dat wij dit leven niet anders moeten aanzien als
een vreemdeling en een pelgrim het land, waarin hij een buitenlander en gast is,
aanziet. Een vreemdeling mag niet zeggen: hier is mijn vaderland; want hij behoort
daar niet thuis. Een pelgrim denkt er niet aan te blijven in het land, waarin hij
rondtrekt en in de herberg, waarin hij de nacht doorbrengt; zijn hart en zijn gedachten
zijn naar elders gericht. In de herberg neemt hij slechts zijn spijze, zijn maaltijd en
zijn nachtleger. En trekt telkens weer weg, naar de plaats heen, waar zijn thuis is.
Zo bent u, Christenen, zegt hij, slechts vreemdelingen en gasten hier op aarde; u behoort
thuis in een ander land en rijk; daar hebt u een vaste herberg en een blijvende
plaats tot in eeuwigheid. Daarom, gedraagt u als vreemdelingen en gasten in dit
vreemde land en in deze herberg; aan welke u niet anders ontleent als eten en drinken,
klederen, schoenen en wat u verder voor nachtleger nodig hebt. En denkt dan weer,
dat u weg moet en voorwaarts naar uw vaderland, alwaar u burgers bent.
Dit stuk willen wij recht in 't oog vatten, opdat wij onze Heere Jezus Christus goed
leren kennen, en de zegen van Hem, van Zijn Evangelie en de Heilige Doop goed
leren ervaren. Niet, alsof wij ons hier in deze wereld een eeuwig leven wilden
bouwen, en daarvoor alles over hebben en dat aanhangen, als ware het voor ons de
hoofdzaak en het hemelrijk; niet, alsof wij de Heere Christus en Zijn Evangelie en de
Doop voor dit leven gebruiken wilden, om door Hem rijk en machtig te worden! Maar
omdat wij op aarde moeten leven, zolang 't God belieft, moeten wij zo eten en
drinken, ten huwelijk gaan, planten, bouwen, en huis en hof, en wat God verder geeft,
hebben en gebruiken als vreemdelingen en gasten in een vreemd land en een vreemde
herberg; als vreemdelingen, die er slechts op bedacht zijn om alles te verlaten en de
wandelstaf verder te zetten, uit de boze, onveilige herberg naar het rechte vaderland,
waar het enkel veiligheid, vrede, rust en vreugde zijn zal tot in eeuwigheid. En zo
moeten wij van onze Heere Christus, van Zijn Evangelie en Doop gebruik maken in
het belang van het gindse leven in de hemel en in het rijk van God.
Want onze Heere Jezus Christus is niet zulk een Messias, als de Joden begeerden en
nog heden ten dage begeren en op welke zij hopen; een Messias, die een wereldlijk
Koning zal zijn en een aards rijk op aarde zal oprichten; waarin Hij Zijn kinderen tot
grote heren in deze wereld maakt, en goud, zilver en goederen uitdeelt, wereldlijke
vreugde en lust schenkt; maar hen ondertussen in de dood laat zitten, en tenslotte met
hen wegsterft, gelijk andere koningen op aarde. Nee, maar Hij is een eeuwige Koning,
en Zijn rijk is een eeuwig rijk, waarin Hij over zonde en gerechtigheid, over dood en
leven Heere is; waarin Hij Zijn kinderen enkel hemelse goederen, enkel gerechtigheid,
leven en zaligheid schenkt en geeft. Zo worden wij ook niet daarom gedoopt, dat wij
hier op aarde zullen blijven, en ons hier een paradijs en een hemelrijk zullen
oprichten. Ook wordt het Evangelie ons niet gepredikt, omwille van dit wereldlijke
bestaan en leven; maar opdat ons de hemel geopend en wij ten eeuwigen leven
geholpen worden.
Wat nu dit tijdelijke leven betreft, daarvan leert het wereldlijk bestuur, hoe men het
verlangen en onderhouden moet; dat heeft God door Zijn Woord in handen gesteld
van het menselijk verstand en inzicht; waar Hij spreekt (Gen. 1 vs. 28): heerst over de
vissen in de zee en over de vogelen des hemels en over al het gedierte, dat op de aarde
kruipt. De keizer in het rijk met zijn raden en rechtsgeleerden leert, hoe men land en
lieden regeren, en de wereldlijke vrede moet bewaren enzovoort. Vader en moeder,
67