kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

paus. Want het tegendeel wordt hier door Christus geleerd. God liefhebben en Zijn
Woord houden is geenszins hetzelfde als het slepende gewaad van de paus of zijn
kroon of als de Decretalen 12 .
Daar is echter een groot onderscheid tussen hetgeen God en de mensen gebieden. Let
eens daarop, hoe de paus dwaas gebiedt, dat men de heiligen moet aanroepen;
alsmede, dat men zich aan zijn menseninstellingen houden moet. Zegt Gods Woord u
dat ook? Dat zie ik nog niet in. Ik weet echter wel, dat Gods Woord zegt: Ik, Christus,
ga tot de Vader, en wie in Mij gelooft, die zal zalig worden. Want Ik, Ik heb voor de
zodanige geleden, Ik geef hem ook de Heilige Geest uit de hoogte.
Zo hebben nu de Heere Christus en de paus ieder hun eigen kerk; het onderscheid
tussen beiden is machtig groot. Door Christus, als de beste dialecticus, wordt ons
beschreven wat de kerk is en waar zij is, namelijk, daar waar Zijn Woord zuiver en
rein gepredikt wordt. Waar u nu Zijn Woord hoort, daar mag u u overtuigd houden,
dat daar de ware kerk is. Want, waar het Woord van God niet is, daar zijn ook geen
rechtgelovige belijders en martelaars. En als dàt zou ontbreken, dan waren wij door
Christus bedrogen; ja dan zou Hij ons inderdaad bedrogen hebben.
Ach, dat wij het slechts met Christus wilden wagen, en daarentegen de paus wat
uitlachen; omdat de Heere Christus hier duidelijk zegt: niet, wie Mijn Woord heeft,
maar: wie het onderhoudt, die heeft Mij in waarheid lief en is ook Mijn jonger. Daar
zijn er echter velen, die Zijn Woord wel hebben, maar 't niet onderhouden, en in tijden
van nood en aanvechting afvallig worden en Christus verloochenen.
Het zou ook inderdaad wel wenselijk zijn, als men te allen tijde beiden kon behouden:
het Woord en de tijdelijke welvaart; maar dat kostelijke wildbraad (namelijk: de
vrede) is zeer schaars in het koninkrijk der hemelen. Men moet het dus als een grote
gave van God aanzien, als er onder wereldlijke heren vrede en een goede
verstandhouding is. Is dat echter niet het geval, heb er dan goed en eer, vrouw en kind
voor over, dat deze schat ons bewaard blijft.
Ik vrees echter, dat er onder ons helaas vele weerhanen, valse broeders en dergelijk
onkruid zijn; maar ik wil geen profeet meer zijn, daar ik dan niets als kwaad
voorspellen moet. Waarom zal men dan ook alles haarfijn uitpluizen? Het zal nog wel
loslopen, wij hebben nu het Woord, en mogen toezien hoe wij 't behouden. Doch laat
ons op onze hoede wezen tegen de satan, die begeert ons te ziften gelijk de tarwe.
Want het kan gebeuren, dat, als u uw stukje brood rustig eten kunt, onder een vrome
overheid, de duivel u in verzoeking brengt met valse rust en overmoedigheid, opdat u
niet al te veel geloof bezit aan van God Woord of daaraan al te veel ruimte geeft.
Daarom zegt Christus: Mijn schapen horen Mij niet alleen, maar zij gehoorzamen en
volgen Mij ook; zij nemen dagelijks toe in het geloof door het gehoor van het
goddelijk Woord en het rechte gebruik van de hoogwaardige Sacramenten. Zo is er
kracht en troost in deze kerk. En daarin bestaat ook de ware kerk: niet in monnikskap,
geschoren kruin of slepende gewaden, waar het Woord van God niets van weet, maar
waar twee of drie vergaderd zijn, hetzij op zee of in de diepte van de aarde, indien zij
slechts van God Woord voor zich hebben, het geloven en er op vertrouwen, daar is
gewis de rechte, overoude, waarachtige, apostolische kerk.
Maar wij zijn zozeer in het pausdom verblind, dat, ofschoon Petrus ons zegt (2 Petr. 1
vs. 19): wij hebben een vast profetisch woord en u doet wel, dat u daarop acht geeft,
12 Decretalen of "epistolae decretales" waren de bronnen voor het zgn. Roomse kerkelijk recht. Zij
hadden hun ontstaan te danken aan de reeds in de 4e eeuw gebruikelijke gewoonte om in moeilijke of
twijfelachtige gevallen aan de apostolische zetel in Rome om inlichtingen te vragen, welke antwoorden
al spoedig het karakter van verordeningen gingen dragen.
27