kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

108
is, dan enig en alleen zulke grove leermeesters en scholieren, welke thuis behoren in
de ossen- en ezelsschool; ja, die niet waard zijn, dat zij met deze vergeleken worden;
want zij zijn nog niet eens zo goed als de Joden, die aan hun Sabbat vasthielden,
welke ten minste door God verordend was. Maar dezen hebben niets, dat voor hen
pleit, als hun eigen verzonnen mensenvondsten en hun zelfbedacht werk en leven,
hetwelk zij verre boven Gods gebod stellen.
Want behalve, dat zij met hun afgoderij en goddeloze leer God dagelijks beschimpen
en lasteren, hebben zij ook niet de minste achting voor de naaste; ja, zij zouden eerder
iemand in zijn nood laten sterven en vergaan, dan dat zij een hand naar hem zouden
uitsteken. En dan zijn zij hier zó ijverig, dat zij geen haarbreed durven afwijken van
hun mensen-instellingen, regels en orden, evenals de Joden op Sabbat geen hand in
koud water mogen steken, daar zij menen onrecht te doen, als zij de werken van hun
eigen zelfbedachte godsdienst verzuimen omwille van de naaste. Maar intussen maken
zij er zich geen geweten van, dat zij de naaste niet alleen zonder hulp laten, maar hem
ook door valse leer verleiden. En hem dan nog op de koop toe in geld en goed
bedriegen; daarmede vullen zij zich de buik en hebben daardoor van alles overvloed;
in deze dingen mag het bij hen aan niets ontbreken. Zij beweren, dat zij dat alles als
kerkelijke goederen verdedigen moeten en daaraan geen afbreuk mogen laten doen,
het mag God of de naaste gaan, hoe het wil.
Zulke verkeerde, dwaze heiligen, die nog veel onzinniger zijn dan ossen en ezels, zijn
ook de schare van Mohammed, de Turken en hoe zij verder heten mogen, welke naar
Christus niet horen en Hem niet aannemen. Daarom mogen wij waarlijk wel God
loven en danken dat wij Zijn Woord rein en zuiver horen en hebben, en weten hoe wij
ons zowel jegens God als jegens de naaste moeten gedragen, een rechte godsdienst
oefenen en in alle opzichten een oprecht leven leiden. Maar wij moeten God daarom
ook aanroepen en Hem bidden dat Hij ons daarbij bewaart, opdat wij bij Zijn Woord
mogen blijven in recht geloof en waarachtige heiliging van de Sabbat .
Aangaande het eerste stuk van dit Evangelie, de Sabbat, moge dit volstaan. Namelijk,
dat het ons leert hoe de Sabbat geheiligd moet worden; dat wij niet aan tijd, plaats,
huis of personen gebonden zijn, maar dat wij deze mogen nemen en gebruiken naar
dat de gelegenheid en onze behoefte zulks medebrengt, opdat wij met elkaar Gods
Woord mogen horen en met elkaar bidden en danken. Dit nu geschiedt het beste in de
samenkomst, in welke men alleen tot dat doel vergaderd is, en hart en gedachten
minder verstrooid zijn dan anders, als wanneer een ieder het met zichzelf of met
anderen druk heeft. Op die wijze en tot dat doel moet ook nu dit huis gewijd zijn, niet
omwille van hemzelf maar omwille van ons, opdat wij zelf door Gods Woord geheiligd
worden en geheiligd blijven, en, daar God het ons in genade gegeven heeft, het
ook helpen in stand houden en uitbreiden.
Nu volgt het tweede stuk.
Het tweede stuk van dit Evangelie is een prediking, door Christus gehouden tegen
degenen die verkozen bovenaan te zitten. Hoewel dit geen bijzondere leer blijkt
geweest te zijn, was zij toch noodzakelijk om de huichelarij van de Joden en hun
verkeerd inzicht in de dingen te bestraffen, daar zij namelijk meenden dat zij hun
heiligheid en hun godsdienst om niets anders hadden als om zich te verheffen en
boven anderen gevierd en geëerd te worden. En evenals zij het Sabbats-gebod
verdraaiden, wat zij alleen hielden, opdat men hen voor heilige lieden houden zou, en
daardoor niet God naar Zijn gebod dienden, maar zichzelf, zo deden zij ook met
betrekking tot hun uiterlijke stand voor de ogen van de wereld. Zij legden het
daarmede er niet op aan om God of de naaste te dienen, maar alleen om zichzelf te