kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

104
ook de overste van de school, of (gelijk wij zeggen) de predikant, en zegt tot de
menigte: daar zijn zes dagen in de week, op welke men arbeiden moet; komt alsdan en
laat u helpen; maar niet op de Sabbatdag, op welke men moet rusten en niets
uitvoeren. Door zulk een prediking wil hij Christus bestraffen, terwijl hij het de Heere
toch niet in het gezicht durft te zeggen.
Maar de Heere blijft hem ook het antwoord niet schuldig; zodat hij met zijn
kameraden beschaamd staat en verstommen moet (vs. 15 en 16), gij, huichelaars, wie
is er onder u, die niet zijn os of ezel van de kribbe losmaakt op de Sabbatdag en ze te
drinken voert, wanneer zij dorst hebben. En ik zou deze die toch Abrahams dochter is,
niet verlossen van de band, met welke de duivel haar nu achttien jaren gebonden
heeft? Evenzo spreekt Hij ook hier: wie is er onder u, diens os of ezel in de put valt,
dat hij er hem niet zou uittrekken op de Sabbatdag? Het is alsof Hij hun in onze taal
ongewassen zegt: u bent toch eigenlijk zelf grove ossen en ezels, ja nog dommer dan
deze, welke u losmaakt. En u hebt erg nodig, dat de ezel u leert en de os u naar school
voert; want deze kan het u wel aan het verstand brengen, dat u hem losmaakt als hij
dorst heeft, en hem te drinken geeft op de Sabbat; of uit de put trekt, als hij er
ingevallen is, opdat hij niet verdrinkt. Kunt u dan niet verstaan of leren, hoeveel
nodiger het is, dat men de mens helpt als hij zulks behoeft? Bent u dan zo grenzeloos
dom, dat u verbiedt een mens in zijn nood te helpen, terwijl u zelf toch uw vee - in
nood van geringe betekenis - niet van hulp verstoken wilt laten? Want uw os of koe
zou niet zo spoedig van dorst sterven, ook al gaf u hem op de Sabbat niet te drinken;
toch meent u, dat u hem, omwille van de Sabbat geen dorst mag laten lijden. U acht
dus de nood van een redeloos dier veel groter, dan die van een mens, die uw naaste is,
naar Gods beeld geschapen, en door God u zo nadrukkelijk aanbevolen, lief te hebben;
waar Hij zegt: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf.
Lieve broeder, beoordeel dit nu eens en meet het af naar Gods Woord. U meent dat het
een grote onbarmhartigheid zou wezen, uw vee, wanneer het dorst heeft, niet te
drinken te leiden, en u bent zulk een duivel, dat u een mens, wie u naar van God
gebod alle liefde en vriendschap moet bewijzen, voor wie u verplicht bent uw eigen
leven te stellen, in zijn nood laat liggen! En dan wilt u nog gelijk hebben als u Mij
bestraft, omdat Ik een zieke help! Immers zou u willen, dat men u, waar het nodig
was, op de Sabbat hielp. En u zou het niet gaarne zien, evenmin als u het voor juist
zou houden, wanneer uw naaste u in de nood liet zitten en veel over de Sabbat
redeneerde. Zo echter doet u thans met uw naaste, en wilt daarom als een grote heilige
aangezien worden, als één die de Sabbat bijzonder in ere houdt. Maar u begrijpt er
niets van, wat de Sabbat is en hoe hij gehouden moet worden; zodat zelfs uw koe en
ezel hierin verstandiger zijn, dan u Schriftgeleerden, daar deze u leren, wat u jegens
hen (hoeveel te meer dus jegens uw naaste) in de nood moet doen.
Maar zo zijn zulke huichelaars, die van het Evangelie niets willen weten of horen en
van zichzelf een hoge dunk hebben, alsof zij de meesters en leraars zijn; terwijl zij de
meest blinden en onverstandigen zijn. Ziet eens aan; deze lieden niet wie Christus
over dit onderwerp twist, zijn juist de priester en de Leviet geweest (of tenminste
dezelfde vrienden) van welke Christus (Lucas 10 vers 32 vv.) spreekt, zij gingen de
gewonde, die halfdood op de straat lag, voorbij, en lieten hem halfdood liggen, en hem
voor zoveel het aan hen lag, in zijn nood omkomen.
Dat is zeer zeker op een Sabbat geschied, toen zij tot hun godsdienst wilden gaan en
dus een geschikte reden hadden, om de gewonde te laten liggen; zij zullen zeker
gezegd hebben: wel, God beware mij, dat ik op heden deze zou aanvatten; ik kan mij
nu niet verontreinigen en mijn godsdienst verzuimen. Zo doet ook nog heden ten dage