kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

wonderen en menigerlei gaven, onder de gelovigen uitgedeeld, bevestigen. Nu echter
geeft Hij, tot aan het einde van de wereld, de Heilige Geest en Zijn gaven niet meer op
zulk een wijze als toen; maar Hij schenkt ze Zijn Christenen nu in 't verborgen en op
onzichtbare wijze.
Maar even weinig als het verstand gelooft, dat Christus al onze vijanden: zonde, dood
enzovoort overwonnen en gevangen genomen heeft, evenmin gelooft het ook, dat
Christus gaven uitdeelt onder de mensen. Want toen de apostelen op de Pinksterdag de
Heilige Geest ontvingen, met nieuwe tongen spraken, in Jeruzalem optraden en
predikten, gelijk ook in geheel Judea, Samaria en later naar Christus' bevel in de
gehele wereld gingen en het Evangelie verkondigden aan alle einden, en hun
prediking bevestigden met tekenen en wonderen, wie werd zulks toen gewaar? Wie
geloofde, dat het met hen in de haak was? Ja, van hun eigen volksgenoten moesten zij
horen, dat zij niet wijs of vol zoete wijn waren; of dat zij bezeten en vol boze geesten
waren; terwijl zij zowel door Joden als heidenen, als godslasteraars, verleiders en
oproerige booswichten werden gevonnisd.
Daarom ziet en kent de wereld de gaven van de Heilige Geest niet, maar minacht ze
en lastert ze als duivelskunstenarij; eigenlijk is alles, wat de Heere onze God spreekt
en doet, de wereld niet naar de zin. Ja, zij houdt Zijn Woord voor ketterij en duivelse
leer. En daartegenover neemt zij de leer van de duivel als het Woord van God aan.
Gods werk dunkt haar van nul en generlei waarde, ja zij acht het van de duivel. En het
werk van de duivel acht zij hoog en roemt het als een werk van God. Maar de
gelovigen erkennen en houden het Woord van God voor hun grootste schat op aarde,
en zij erkennen de waarde en de kracht van Zijn grote, goddelijke werken. Evenwel
kunnen ook zij zelfs zich niet genoeg er over verwonderen, ze zó hoogschatten en verheerlijken,
als het eigenlijk wezen moest.
Gelijk het nu de apostel gegaan is, zo gaat het ons tegenwoordig ook. De bisschoppen,
vorsten en heren houden ons voor ketters, verleiders, voor oproerige en duivelse
mensen. Zo eren en roemen zij onze gaven, welke onze Heere Christus onder ons
heeft uitgedeeld. En de geestdrijvers doen niet veel beters; zij zien ook geen gaven
van de Geest aan ons. Wat zij spreken en doen, dàt is geestelijk, ja, dàt is de Geest
Zelf; wat wij, arme zondaren echter leren en doen, dat is vleselijk en duivels, ja dat is
de duivel zelf.
Desondanks blijft deze spreuk van de profeet vaststaan: Gij hebt de mensen gaven
gegeven. Christus vindt er te allen tijde die Zijn Woord aannemen, horen en geloven;
hun geeft Hij Zijn Geest, en zij alleen, en anders niemand erkennen, hoedanige gaven
zij van Hem ontvangen hebben en danken Hem daarvoor.
Onder het pausdom, hetwelk toch eigenlijk een mengsel van allerlei gruwelen en
ketterij is, heeft Hij ondanks dat alles de Zijnen gehad, op wie Hij Zijn Geest en Zijn
gaven heeft uitgegoten. Zij hebben het ook wel ingezien en begrepen, dat de paus de
eigenlijke Antichrist is, en dat zijn geboden en mensen-instellingen een duivelse leer
zijn; zij hebben zich ook onttrokken aan de paus zijn leer. Maar wat zij deden,
moesten zij heimelijk doen; zij waagden het niet zich te uiten; want dan hadden zij als
ketters zich moeten laten verbranden. Ook was de tijd nog niet vervuld, dat het rechte
licht zou schijnen en de gruwelen en leugens van het pausdom blootgelegd werden.
Nu het licht echter door van God genade helder straalt en blinkt, ziet men ook
duidelijk voor ogen, wat het pausdom eigenlijk is.
Zo hebt u dus uit deze woorden van de profeten vernomen, dat Christus in de hoogte
gevaren is en Zijn rijk en Zijn heerschappij van God ontvangen heeft (gelijk de 110e
Psalm vs. 1 zegt: Zet u aan Mijn rechterhand, om over al het geschapene te heersen).
14