kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

27. DE UITSTORTING VAN DE HEILIGE GEEST 3
"En als de dag van Pinksteren verschenen was, waren zij allen eendrachtelijk bij
elkander."... enz.
Hand. 2 vs. 1 - 47.
In de Christenheid moet steeds heersende blijven de kennis van hetgeen heden te
Jeruzalem geschied is, toen de Heilige Geest begonnen is te werken; want de Heere
Christus had hun de heerlijke belofte gegeven, dat Hij de Heilige Geest wilde zenden.
Daarom moet ieder Christen hierover met ernst nadenken, en onthouden wat hij er van
verneemt. Hier verneemt u een gedeelte van de geschiedenis van de Heilige Geest,
wat Hij heden gewerkt heeft.
Pinksteren betekent, overgezet zijnde: vijftig. De Joden was bevolen van Pasen af
zeven weken te tellen; dat is vijftig dagen na Pasen. Mozes noemt het zeven-wekenfeest,
hetwelk zijn aanleiding had in het volgende. Toen Mozes hen had uitgeleid,
kwamen zij, na in de woestijn ruim een maand gereisd te hebben, op de veertigste dag
aan de berg Sinaï; evenals ook Christus na Zijn opstanding nog veertig dagen op aarde
rondwandelt. Daarna moesten zij hun kamp opslaan en daarna zich drie dagen
reinigen, teneinde zich tot het ontvangen van de wet voor te bereiden. Ter herinnering
aan de wetgeving moesten zij het feest vieren, omdat God hen op die dag tot Zijn volk
had aangenomen; zodat Hij hun God en zij Zijn volk zouden zijn. Die dagen nu heeft
Christus ook gehouden, zendt op de vijftigste dag de Heilige Geest en begint Zijn
regering in de Christenheid. Als de vijftigste dag gekomen is, zendt Hij hun de Heilige
Geest, die Hij beloofd heeft. Zij waren allen eendrachtig bij elkander; niet, alsof zij de
vorige dagen niet bij elkaar geweest waren; nee, want Petrus had reeds vroeger de
apostel Matthias doen verkiezen. Maar zij hadden dagelijks een paar uren, in welke zij
samenkwamen; gelijk wij ook de morgen- en vesper-prediking hebben. Zo waren zij
dan samengekomen, eensgezind wachtende op de belofte, dat is: eensgezind de
Heilige Schrift lezende; naar het schijnt was juist het gedeelte van Joëls profetie voor
die dag bepaald; zij hebben gebeden, een Psalm en een hoofdstuk gelezen; hebben
misschien een jongeling gehad, die hun het hoofdstuk voorlas, aangezien zij met het
Hebreeuws niet zo geheel en al onbekend geweest zijn. En - onder het lezen komt de
Heilige Geest: - leest ulieden van Mij, ziet, hier ben Ik. Zo komt Hij midden onder 't
lezen en zegt: hier ben Ik, en zulks met zo hevig een gedruis, dat zij ongetwijfeld
gevreesd zullen hebben, dat het huis zou invallen. En het allereerste is dit, dat Hij
verschijnt in vurige tongen.
Zo is Hij de apostelen verschenen in geruis en in tongen; zo heeft Hij Zich
afgeschilderd, wat Hij en wat Zijn werk is. Hij is een sterke wind en een vurige tong;
Hij leert met vurige tongen spreken. Daar is geen buks of zwaard; maar zij worden
vervuld met de Heilige Geest. Dat is de eerste geschiedenis van de Heilige Geest.
Welk een vreugde is daar toen in dat uur ontstaan, omdat de Heilige Geest hen had
aangeblazen en aangevuurd, zodat zij met de Geest vervuld werden. Dat was eerst in
3 E.L. Meinders. Dl. V. 2e Afd. p. 105 vv. Uitgesproken de 1e juni 1544, Pinksterzondag. Ook hier
voegen wij de twee in de Hoogduits uitgave onder No. CLXXXIX en CXC medegedeelde preken tot
één geheel samen.
De vriendelijke lezer houde ten goede, wanneer wij deze preek meer vrij dan anders vertaald hebben.
Oorzaak daarvoor is de zeer grote kortheid van uitdrukking en de gedrongenheid van stijl, die soms
naar de bedoeling laat raden. Het is in deze preek, alsof Luther geheel overweldigd is door het
onderwerp, dat hij behandelt en slechts sprongsgewijze hier en daar een greep doet, teneinde het
onderwerp enigermate meester te worden. Daar is in deze preek, dunkt ons, iets van dat "snellijk
geschieden van een geruis als van een geweldig gedreven wind."
16