kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

164
mogelijk behandeld en als er iets ontbreekt, dan wil ik het nog gaarne doen. Wanneer
u echter voor God wilt verschijnen, laat uw roem dan maar thuis en wees indachtig,
dat u zich van het recht op de genade beroept.
Laat iemand daarmede maar eens beginnen en het beproeven, dan zal hij gewaar
worden en zien, hoe ontzettend moeilijk en zuur het wordt voor een mens, die zijn
leven lang zich met werkheiligheid heeft ingelaten, zich daaruit los te wringen en van
ganser harte zich door het geloof te verheffen tot deze énige Middelaar. Ikzelf heb het
nu bijna twintig jaren gepredikt en er mij in geoefend, met lezen en schrijven, zodat ik
er nu toch eigenlijk uit moest wezen; maar nog voel ik steeds de oude, kleverige
vuilnis, dat ik met God graag in overleg zou willen treden en wat meebrengen,
waarvoor Hij mij dan Zijn genade moest geven. En het wil er ook bij mij nog niet
geheel in, dat ik mij zo geheel en al alleen op de genade moet overgeven. Toch kan en
moet het niet anders zijn. De troon van de genade alleen moet gelden en van kracht
blijven, omdat Hij Zelf hem heeft opgericht; anders kan geen mens voor God
verschijnen.
Daarom geen wonder, dat het anderen zwaar wordt het geloof zo zuiver op te vatten;
vooral, wanneer daar nog bij komen deze predikers van de duivel, van welke Paulus
hier spreekt, die er tegen waarschuwen en op de wet aandringen door spreuken als
deze (Lucas 10 vs. 28): doe dat en u zult leven, of (Matth. 19 vs. 17): wilt u ten leven
ingaan, houd de geboden. Dat is wèl goed en waar indien u het ook goed verstaat. Het
rechte begrip daarvan moet u mij zeggen; anders: dat wist ik vroeger ook wel, dat ik
vroom moet zijn en de geboden houden. Maar hoe kom ik daartoe? En wat betekent:
vroom zijn? U zegt: het betekent een goed geweten en een rein hart hebben en alles
doen, wat God geboden heeft. Volkomen waar, maar geef mij dat dan, of wijs mij
iemand, die het mij zeggen kan. Het hart en geweten kunt u mij niet zóver brengen,
dat God niet zou kunnen straffen of verdoemen. Nu eist (gelijk genoeg gezegd is) de
wet een hart, hetwelk voor God een volkomen goed geweten heeft. Vanwaar kan men
dat krijgen. Dat is de vraag en het punt, waarover wij het hier hebben. Waarlijk niet
daar vandaan, dat u de rechterstoel predikt; maar daar vandaan, dat men een
ongeveinsd en rein geloof heeft, hetwelk Christus aangrijpt en in Hem alles heeft en
krijgt, wat de wet eist. Daar is dan alles rein en dan heeft men een goed geweten en
heet vroom en rechtvaardig voor God. Want al ontbreekt er aan mij zeer veel, Hij stelt
Zich voor mij in de bres. En Hij heeft zoveel vroomheid, dat Hij alles kan aanvullen
wat er aan mij en aan alle mensen ontbreekt.
Op deze wijze tonen wij aan, hoe men er toe komt, om vroom voor God te zijn. Zij
daarentegen wijzen alleen aan, hoe men vroom voor de mensen wordt indien zij het
tenminste zo goed nog maken; desondanks willen zij het hoog opvijzelen alsof het
voor God kon gelden. Zo werpen zij het alles in een pot; als lieden, die niets weten of
ervaren hebben, van hetgeen zij zeggen of stellen, want wat betekent het, of u veel
schreeuwt: wie in de hemel wil komen, moet de geboden houden? Daardoor zult u het
niet tot stand brengen. Want zie u zelf maar aan en zoek in uw boezem, dan zult u
vinden, dat u in zonden geboren bent en geleefd hebt en niet in staat bent te
volbrengen, wat de wet eist. Waarom doet u dan de oren van de lieden tuiten door
zulke woorden: u moet vroom zijn, dan wordt u zalig; waaruit toch niets volgt en
waardoor u niemand aanwijst, hoe hij ertoe komen kan? De woorden hoor ik wel,
aangaande hetgeen de wet eist; maar hoe zal ik het zover brengen, dat het zo gaat?
Dan wijst u mij weer op mijzelf en zegt: u moet goede werken doen. Maar hoe zal ik
voor God bestaan wanneer ik lange tijd goede werken heb gedaan en voor de mensen
vroom ben, gelijk u mij leert; hoe word ik verzekerd, dat God mij nu ook voor zo