kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

163
elkaar, door hun zeggen: als u zo en zo leeft, dan zal God u genadig wezen. Zij maken
de troon van de genade tot een rechterstoel, en dan moet wederom de rechterstoel een
genadetroon worden. Maar daar staat niets van in; de rechterstoel is en blijft wat hij is.
Derhalve deze beiden maar ver van elkaar gezet! Zover als u maar kunt, zodat de één
niet met de ander in aanraking komt; uw leven, uw heiligheid en de rechterstoel aan de
ene plaats; deze dringt en drijft u een goed geweten te hebben en goed voor de mensen
te leven, maar uw zonden voor de troon van de genade aan de andere zijde, alwaar
God u vriendelijk ontvangen wil en u in de armen sluiten, als Zijn lief kind, met al uw
zonden en uw versaagd geweten. En van geen toorn meer wil weten.
Zie, wanneer men zo over het geloof preekt, dan zou de mens op de rechte weg zijn en
zou daarna alles goed gaan, hij zou een rein hart en een goed geweten hebben, doordat
de liefde volkomen zou zijn. Want wie door het geloof in zijn hart verzekerd is, dat hij
een genadige God heeft, die niet toornig tegen hem is, hoewel hij toorn verdiend had,
die gaat zijn weg en doet alles blijmoedig en kan ook jegens de mensen zich zo
gedragen, dat hij iedereen liefheeft en goed doet, ook al zijn zij geen liefde waard.
Tegenover God is zijn verhouding zodanig, dat hij omwille van Christus, de
Middelaar, gerust is, dat God hem niet in de hel wil stoten, maar hem vriendelijk
toeknikt en hem de hemel opent. Dàt is de hoogste verzekerdheid; de hoofdzaak en de
grond van onze zaligheid. Dan ga ik tot mijn naaste uit en waag voor hem mijn leven,
en doe hem zoveel goed als ik kan, al naarmate mijn ambt of stand dat medebrengt en
eist. En indien ik te weinig doe, dan voorkom ik hem en begeer van hem het mij te
vergeven. Zo heb ik een goed en gerust geweten, beide voor God en mensen, zodat
noch de wereld mij voortaan bestraffen, noch de hel mij verslinden, noch de duivel
mij verscheuren kan. Zo is de mens in allen dele volkomen jegens de mensen, door de
liefde; voor God echter niet door de wet, maar door Christus, Die hij met zijn geloof
aangrijpt als de troon van de genade, als Degene, die Zijn heiligheid mij ten goede
doet komen en mij schenkt, dat ik in Hem heb, wat mij ter zaligheid nodig is.
Dat nu is de rechte, reine leer, die men leren moet en aangaande welke men de lieden,
met oordeel van onderscheid, moet onderwijzen; namelijk, hoe zij zowel voor God als
voor de mensen bestaan kunnen; opdat men het niet door elkaar haspelt en geloof en
liefde of het leven voor God en dat voor de mensen met elkaar verwart. Dit moesten
deze roemzuchtige predikers verkondigen, omdat zij voor meesters van de wet willen
gehouden worden; opdat dit in de Christenheid goed werd ingezien en onthouden.
Want al onderwijst men dit nog zo nadrukkelijk, het kost toch moeite genoeg, het
goed te leren; vooral voor ons, die zo gewend zijn geraakt aan en opgevoed in de leer
van de werken, en slechts naar de wet en naar onszelf verwezen zijn. Daarbij komt
dan buiten en behalve dat nog onze natuur, die uit zichzelf hiertoe geneigd is, en door
de kracht van de gewoonte daarin geworteld en versterkt is geworden. En het hart
zozeer in de sleur heeft doen geraken, dat wij niet anders kunnen denken als: wanneer
ik zo en zo heilig geleefd heb, en zovele grote werken heb gedaan, dan zal God mij
wel genadig wezen. Zodat wij zowel tegen onze natuur als tegen de kracht van onze
gewoonte hebben te strijden; waarom het uitermate moeilijk is, ons een andere
gezindheid eigen te maken en geloof en liefde zo nauwkeurig te scheiden. Altijd blijft
de drek ons nog aanhangen en aankleven, zodat, hoewel wij nu in het geloof zijn, het
hart zich altijd weer voor God wil beroemen en zeggen: ik heb toch zo lang gepreekt,
zo goed geleefd, zoveel gedaan enzovoort, dat zal Hij toch wel niet voorbij zien. En
dan willen wij gaarne met God accorderen, dat Hij, ons leven in aanmerking nemende
Zijn rechterstoel omwille van ons tot een genadetroon zou maken. Maar daar komt
niets van! Voor de mensen mag u zich wel beroemen: ik heb iedereen zo goed