kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

echter spreekt hij nog in 't algemeen, dat het een harnas moet zijn, niet van een mens,
maar van God Zelf; want hier op aarde vindt men geen wapensmid, die een harnas zou
kunnen vervaardigen, dat tegen de duivel dienst kan doen. Want hier is geen
menselijke kracht of sterkte, wijsheid of vernuft van betekenis tegen deze vijand; hij
kan alles fijnknijpen en tot pulver stoten, als hij met zijn adem er op blaast. Daarom
wil Paulus zeggen: omdat u andere krijgslieden bent en ook andere vijanden tegen u
hebt, moet u ook een andere wapenrusting hebben als die, welke de wereld heeft of
kan vervaardigen.
Hij noemt het echter ook daarom de wapenrusting van God, omdat hij wil aantonen,
welk een zaak het is, waarvoor wij moeten strijden; namelijk, dat het een strijd van
God Zelf is; dat wij Zijn krijgslieden zijn, die voor Hem en Zijn zaak strijden. Daarom
moeten wij ook de wapenrusting dragen, met welke Hij strijdt. Als wilde hij zeggen: u
hebt een Heere, tegen Wie de duivel vijandig is, Wie deze naar kroon en Godheid
steekt; dus, wilt u Hem tot Heere hebben en het met Hem houden en Zijn goederen
deelachtig worden, dan moet u ook Zijn vijand tegen u hebben en u tegen deze
verdedigen en verweren. Want wie onder een heer wil staan, die moet ook onder zijn
banier treden en zijn vijanden tot vijanden hebben. Omdat nu de duivel Gods vijand is
en Zijn rijk wil verwoesten, behoeft ulieden niet te denken, dat u veilig voor hem zijn
zult; nee, rust u toe ten strijde, en wel met de wapenrusting, met welke Hij Zelf door
Zijn Christenheid strijdt.
Zo wil de apostel ons hierdoor moed inspreken; opdat wij weten, dat, al moeten wij in
de wereld gedurende ons gehele leven in de strijd verkeren, en al moeten wij het
verdragen, dat alles tegen ons woedt en stormt; dat wij het alsdan weten, dat zulks niet
geschiedt om onzent maar om Gods wil; dat onze strijd niet de onze maar die van God
Zelf is, en dat wij in Zijn dienst staan. Zo kunnen wij ons des te zekerder troosten, dat
Hij ons niet zal verlaten, maar op 't allergetrouwst ons zal bijstaan en helpen; dat wij
niet tevergeefs arbeiden, maar dat Hij door ons zeer krachtdadig overwinnen zal. Want
al is Hij voor Zichzelf de duivel mans genoeg, zodat Hij wel met één vinger, ja met
een enkel woord al het woeden en tieren van de duivel kan fnuiken en weren; zo wil
Hij echter ons daartoe gebruiken, en deze hoogmoedige, kwaadaardige geest een poets
spelen, door hem te stellen voor zulke arme, zwakke schepselen, die tegen hem even
weinig betekenen, als een enkel vonkje tegen een sterke windstoot, zodat hij ons met
één ademtocht kan omverblazen. Maar de Heere wil hem door zulk een zwak vat verslaan
en door ons eer behalen aan zulk een hoogmoedige, machtige vijand; opdat Hij
Zijn Goddelijke kracht in onze zwakheid betoont. Dat nu verdriet de duivel, dat God
hem zulk een gebrekkig, zwak goedje voorwerpt, en hij grijpt ons aan in toorn en met
grimmigheid, alsof hij ons in minder dan geen tijd wilde verpletteren, gelijk een hoop
aarden potten. Daarom moeten wij daarop gewapend zijn en ook een harnas hebben,
opdat wij ons kunnen weren. Die wapenrusting nu is niet de onze, maar een vreemde,
namelijk Gods kracht en macht; opdat wij ons niet op onszelf beroemen of verlaten,
alsof wij door onze eigen macht het tegen deze vijand zouden kunnen uithouden.
Opdat u kunt staande blijven tegen de listige aanvallen van de duivel.
Hier begint de apostel ons te tonen en voor ogen te schilderen, welk een vijand wij
hebben en hoe hij gewoon is te oorlogen en ons aan te grijpen. De apostel verraadt ons
de aanslagen en listen, waarmede hij op ons loert; opdat wij daarvoor op onze hoede
zijn en ons wapenen met de wapenrusting van God, waarover hij gesproken heeft en
nog verder spreken wil. Paulus noemt het strijden van de duivel en zijn krijgskunst
een listige aanval, om daarmede aan te tonen, dat hij een vijand is, die niet alleen
machtiger dan wij (gelijk hij aanstonds getuigt), maar ook buitengewoon slim en boos
42