kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

32. LAZARUS EN DE RIJKE MAN 19
"En er was een zeker rijk man, die kleedde zich met purper en kostelijk lijnwaad, en
hij leefde alle dagen heerlijk en in vreugde. En er was een zeker arm man, genaamd
Lazarus, die lag voor zijn deur, vol zweren, en begeerde zich te verzadigen van de
kruimels, die van de tafel van de rijke vielen. En ook de honden kwamen en likten
zijn zweren", enzovoort.
Lucas 16 vs. 18 - 31.
Wij hebben tot nu toe in de evangeliën menig voorbeeld van geloof en liefde gehoord,
zodat u nu rijkelijk genoeg kunt weten, dat geen mens God welbehagelijk kan zijn, als
alleen in geloof en liefde. Nu houdt de Heere ons in dit Evangelie een voorbeeld voor
van één, die zonder geloof en zonder liefde is; een voorbeeld van het goddeloos
wezen, hetwelk voor God niet kan bestaan. Bovendien wordt ons hier aangewezen
zowel het verschrikkelijk als ook het troostrijke oordeel van God; verschrikkelijk voor
allen die niet geloven; troostrijk voor alle gelovigen; gelijk dan ook de wijze zegt
(Spreuk. 21 vs. 15): het is de rechtvaardige een blijdschap te doen hetgeen recht is,
maar voor kwaaddoeners verschrikking. Het gericht is een vreugde voor de
rechtvaardige, maar een oorzaak van vrees voor allen, die ongerechtigheid werken. De
korte inhoud nu van dit Evangelie is, dat het onmogelijk is, dat iemand, die niet
gelooft, zou liefhebben. En wederom, dat hij, die niet liefheeft, geloven zou; want het
één volgt op het ander, en het één brengt het ander mede. U moet zich de rijke man
goed voorstellen aan de ene zijde, en aan de andere Lazarus. En het goddelijk gericht
tussen hen beiden. Zonder enige twijfel is die rijke een man geweest die in zijn
uiterlijke verschijning een zeer goede en zeer bijzondere indruk maakte, zodat
niemand hem ook maar het één of ander zou hebben kunnen ten laste leggen; hij had
nooit de echt gebroken, niemand bestolen! Want indien er iets grofs aan hem geweest
was dan zou het hier wel vermeld zijn, daar hij zo nauwkeurig wordt uitgetekend, dat
zelfs het purperen gewaad en de witte klederen aan hem gestraft worden; hoewel dit
toch uiterlijke dingen zijn, waarnaar de Heere nooit oordeelt. Nu ontbreekt deze brave
mens niets als de Geest, dat is: geloof en liefde. Dat kunnen wij hieruit afleiden; hij
gaat geheel en al op in zijn liefde; zijn leven strekt zich daarheen en zijn doen is
daarop gericht, dat de gehele wereld hem dient en hij niemand. Dat wordt duidelijk in
zijn leven.
Nu volgt, dat hij geen liefde jegens de naaste heeft gehad. Dat ziet men daaraan, dat
hij de arme Lazarus laat liggen en geen hulp verschaft; terwijl hij hem toch met reden
te voet gevallen zou zijn, indien hij Gods gericht erkend had. En gezien had hoe groot
de man die hij hier veracht in Gods ogen was. Maar al had hij dit dan ook niet
persoonlijk willen doen, dan had hij toch wel zijn knechten kunnen bevelen, hem
achter in een stal te dragen en hem aldaar te verzorgen; nu laat hij hem hier liggen, vol
zweren, zodat zich de honden over hem ontfermen en zijn zweren likken. Hij gunt
Lazarus zelfs niet, dat hij de kruimels opeet, die toch gewoonlijk werden
weggeworpen. Zulk een verstokt ding is een ongelovig hart.
In zulk een toestand verkeren alle valse heiligen en geestelijken, als priesters en
monniken. Men heeft zeer vele kloosters; daar zijn ook vele heren en vorsten, die
genoeg overhouden, en wel iets van het hunne konden mededelen, zonder dat zij er
zich om zouden behoeven te bekrimpen of aan hun have schade zouden lijden. Zij
19 E.L. Meinders. Dl. I. p. 345 vv. Uitgesproken de le zondag na Trinitatis, 22 juni 1522.
80