kerkpostillen iii, jezus en zijn werk.

apostelen antwoordden: Christus heeft het ons bevolen; want Hij heeft de macht en
heeft de Heilige Geest gegeven. De Heilige Geest heeft ook de macht en geeft haar
aan de apostelen, zodat zij godsdienst, tempel, offer enzovoort opheffen. Zulks doen
de apostelen niet door hun macht. Petrus zegt: God heeft dit uitgestort (wat u nu ziet
en hoort), Hij die u gekruisigd hebt, doet het; wij prediken slechts; meer doen wij niet.
Dat zal Kájafas en de zijnen wel door het hart gegaan zijn: wat, zouden wij de strijd
verliezen, en zou het volk de Gekruisigde toevallen? Als zij daar de vergeving van de
zonden zoeken, dan zullen wij het in onze keukens en kelders merken! Want daarin,
dat de lieden offerden ter wille van de vergeving van de zonden, vonden zij een ruim
onderhoud. Daar komt nu de Heilige Geest met de apostelen, en verwerpt deze soort
van vergeving van de zonden, en zegt: wie zalig wil worden, moet niet slachten, maar
zich laten dopen.
Wel, Petrus, u bent al te kras. Zulk een prediking is niet uit te staan, dat u zegt: het
offer betekent niets; terwijl toch Mozes het bevolen heeft.
Daarop antwoordt Petrus: het betekent inderdaad niets; het is er slechts om te doen
geweest, dat u daardoor het volk zou staande houden en bij voorbaat troosten met de
Messias, opdat deze onder het volk een plaats zou blijven behouden: Maar als de
Messias komt, dan moet dat alles ophouden. Zo valt Kájafas met geheel zijn kerk en
zijn godsdienst weg, en God richt een nieuwe prediking op. Christus is gekomen, heeft
de wet van Mozes vervuld, heeft bevolen te prediken vergeving van zonden. Deze
moet in Zijn kerk verkondigd worden, gelijk ook Petrus zegt (Hand. 15 vs. 10): wat
wilt ulieden God verzoeken en de jongeren een last opleggen? Het is een wonderbare
Petrus, die zo doortast, dat hij het waagt te zeggen: wij willen zalig worden, gelijk zij
(namelijk, gelijk de vrouwen en de profeten, die te voren op Christus gehoopt hebben)
daarmede werpt hij alles op zijde en vat alles in één tezamen; al wat vóór de toekomst
van Christus is zalig geworden, is door Zijn Naam zalig geworden; daar is anders geen
Naam (Hand. 4 vs. 12). Zo betuigt dus de Heilige Geest, dat alle profeten en alle
heilige vaderen niet zijn zalig geworden door hun offeren en hun heiligheid (nee, want
zij konden die last niet dragen.) maar evenals wij; want zij hebben allen gehoopt op en
geloofd in de toekomstige Messias. Het geloof heeft hen zalig gemaakt. Dat geloof
hebben wij ook, alleen met dit onderscheid, dat wij geloven in Hem, die nu gekomen
is. En hier gaan de wegen van Joden en Christenen uiteen; de Joden verwachten Hem
nog, wij geloven dat Hij gekomen is. Zij verwachten een Messias, die een wereldlijk
Heer zal zijn, maar niet een Messias, die de Zaligmaker is. Zij redeneren aldus: Hij
moet nog komen, wat zal Hij doen? Vergeving van zonden hebben wij niet nodig,
maar wij willen de tempel weer opbouwen en dan door offers heil verkrijgen; de
Messias echter zal alle heidenen doden en ons in het bezit van al hun kastelen en
steden stellen. Zo wachten zij nog steeds, maar tevergeefs. Wij, Christenen, geloven
echter in de vergeving van de zonden door Hem, die geboren, gekruisigd en opgestaan
is; wij geloven ook de verrijzenis van het vlees; dat is, dat ook de dood zal ophouden
en er een eeuwig leven volgen zal.
Zo heft Petrus hier dus alle offeren, en de daardoor te verwerven vergeving van
zonden, op; daardoor doet hij de scholen leeglopen; want als deze dingen opgeheven
zijn, waartoe zou men dan nog een tempel of priesters behoeven? Ik geef niets meer
om Mozes, wanneer dat alles opgeheven is.
Zo nu heeft ook de paus al zijn kracht en pracht gevestigd op de sleutels van het
hemelrijk, van welke hij echter als een booswicht misbruik maakt, daarmede trekt hij
de gehele wereld door, vorsten en koningen in de ban doende. Maar als zijn net eens
verscheurd en zijn vinkenbaan vernield wordt, dan zal het met zijn rijkdom niet lang
20