downloaden - Rhemaprint

opgevangen en uitgegoten bij de voet van het altaar (Lev.
4:7). Het bloed werd dus niet mee verbrand. De valse kerk
kon op aarde wel het lichaam doden, doch de zielen der
martelaars, hun leven, werd bewaard. Ook Jezus bracht het
offer van zijn uitwendig leven. Ook zijn ziel werd
uitgegoten in de dood (Jes. 53:12). Daarom herinnert het
altaar in de hemel aan Christus als verzoener van de zonde
der wereld. De zielen onder het altaar zijn daar verborgen
in Hem, tot wiens lichaam zij behoren.
In deze hemelse gewesten hoort Johannes nu die zielen
vanwege hun dood tot God roepen om oordeel en wraak
over hen die op de aarde wonen. De trouwe knechten
wenden zich tot hun Heer en vragen hoe lang Hij de valse
kerk die haarverblijfplaats en burgerschap op de aarde
heeft en niet in de hemel, nog tolereert en haar laat
geworden. Het gaat niet om het feit dat deze "doden" met
wraak vervuld zijn, maar zij zien uit naar de komst van het
Koninkrijk Gods op aarde en de voltooiing van het plan
Gods, waaraan zij zelf een te korte tijd hebben kunnen
mede-arbeiden. Maar nog is de tijd niet aangebroken, "dat
de Here zijn plaats verlaat om de ongerechtigheid der
bewoners van de aarde (de valse kerk) aan hen te
bezoeken" (Jes. 26:21).
De Here vertroost hen evenwel door hun een wit kleed te
geven. Dit gewaad zijn de gerechtige werken der heiligen
(19:8). Omdat hun leven ontijdig afgesneden werd, hadden
zij weinig werken kunnen doen, maar het offer van hun
leven wordt beloond met dit witte gewaad, dat geheel
voltooid is. De Heer schenkt daarbij de belofte, dat het
oordeel wel zou komen, maar dat zij nog een korte tijd
zouden moeten wachten. Het getal der martelaars was nog
niet vol. Nog meer van de dienstknechten van de grote