downloaden - Rhemaprint

was niet als Adam, die zijn zonde wegmoffelde, als een
die uit vrees voormensen ze niet had durven te belijden.
Hij wist dat hij nauwkeurig met God had geleefd en indien
hij eens gestruikeld was, had hij ongetwijfeld een
brandoffer gebracht om zijn zonden te verzoenen. Zo deed
hij dit toch ook voor zijn kinderen.
In Colossenzen 2:14 schrijft de apostel over allen, die het
offer van Jezus hebben aangenomen, dat Deze hun
overtredingen kwijtschold, door het bewijsstuk uit te
wissen dat doorzijn inzettingen tegen hen getuigde en hen
bedreigde. Wanneer iemand tot berouw en bekering komt,
mag hij dus geloven dat zijn zonden uitgedelgd zijn.
(Hand. 3:19).
De meeste vertalingen spreken niet over "het bewijsstuk"
maar over "het handschrift" dat tegen ons was. Men meent
dan dat hiermee de wet wordt bedoeld, maar Christus heeft
deze niet weggedaan door haar aan het kruis te nagelen,
zoals het volgende vers luidt. Ook kan hier geen sprake
zijn van de ceremoniële wetten, daar deze niet tegen de
mens getuigden, maar juist zijn zonden verzoenden. Het
gaat hier evenwel over het handschrift van de satan. Dit
getuigt tegen de mens.
Het woordje "inzettingen" is een vertaling van het Griekse
woord "dogma". Dit heeft te maken met iets dat is
vastgesteld, hetzij een vonnis, een leerstuk, een traditie of
een inzetting. In de boeken van de satan waren onze
overtredingen alle vastgelegd, maar Jezus Christus heeft
met zijn bloed, dat is in de geestelijke wereld met zijn
leven, onze zondeschuld uitgewist. In vers 10 van ons
hoofdstuk staat dat de duivel vóór het laatste oordeel in de
poel des vuurs wordt geworpen, maar zijn dossiers liet hij