downloaden - Rhemaprint

van vijftienhonderd dopers als martelaars gemeld. Was het
Maximilaan van Sint-Aldegonde niet, die bij de Algemene
Staten erop aandrong de wederdopers met het zwaard te
straffen?
In zijn "Martelaarsboek der doopsgezinden" schrijft Van
Braght: "Het godsdienstige leven der martelaars was
weinig gecompliceerd; het had niet meer dan één doel:
"Imitatio Christi" (navolging van Christus). Diep waren zij
doordrongen dat de liefde tot God en de naaste het
hoofdgebod is, dat navolging van Christus onmogelijk is
zonder de Geest van Christus. Wil de daad waarde hebben,
dan moet zij voortkomen uit evangelische gezindheid.
Vandaar dat de martelaars de leiding door de Heilige
Geest als hoogste gave erkennen. "Die van Gods Geest
gedreven worden", zegt één hunner, "die behoren Christus
toe"."
Wij zien dus dat het Woord Gods weer zijn plaats kreeg in
het kerkelijke leven en dat daardoor het occultisme in de
kerk een zware slag kreeg en het een ogenblik leek of de
wond dodelijk zou zijn. Maar Johannes schrijft dat de
dodelijke wonde genas. De duisternis nam weer toe, maar
kreeg nu een ander gewaad. Zo bracht bijvoorbeeld het
jaar 1517 een breuk met bijgeloof en dwaling, maar wat
ons land betreft, willen wij erop wijzen dat in het jaar
1618 bij de Dordtse synode nieuwe bindingen gelegd
werden. Er was veel van God bij (wij denken aan de
prachtige Statenvertaling) en veel van de duivel. Er was
tarwe en onkruid.
Men kon zich voortaan beroepen op reformatoren als
Luther en Calvijn, wier denkbeelden in de praktijk van het
kerkelijke leven in de belijdenis geschriften gecanoniseerd