downloaden - Rhemaprint

Jezus had voorspeld dat het onkruid welig tussen de tarwe
zou opgroeien. De historie levert het bewijs dat deze
Profetie op waarheid berustte. De gemeente is eeuwen
lang geïncorporeerd geweest in de wereldkerken. Het
christendom als geheel was niet de ware kerk van Jezus
Christus, maar in de machtige organisaties werd Gods
volk aangetroffen. Het waren de individuen die deel
uitmaakten van het lichaam van Christus. In het einde zal
evenwel deze grote verwarring ophouden. Dan komt de
grote scheiding. In de oogsttijd zal tot de maaiers, de
engelen, gezegd worden: "Haalt eerst het onkruid bijeen"
(Matth. 13:30).
Dit onkruid wordt bij de voleinding met vuur verbrand, dit
wil zeggen dat de wereldkerk onder de pressie en
aanvallen van de machten der duisternis ondergaat. De
gruwel der geestelijke verwoesting gaat over de heilige
plaats. Dan komt de ernstige raad: "Laten dan wie in Judea
zijn, vluchten naar de bergen" (Matth. 24:15, 16).
Later hoort Johannes een stem uit de hemel zeggen: "Gaat
uit van haar, mijn volk, opdat gij geen gemeenschap hebt
aan haar zonden en met ontvangt van haar plagen" (18:4).
Daarom: vlucht uit Jeruzalem en trekt uit Babel! Dit
uittrekken betekent zich geestelijk losmaken. Het is een
breken met alle uitwendigheid, vorm, traditie,
overlevering van mensen en elk kerkelijk besef Wanneer
Gods volk ziet dat de machten de kerk gaan overheersen
en de Heilige Geest volkomen wijkt, trekt het uit. De
plaats van de gemeente is niet in de wereldkerk, maar in
de woestijn. Daar alleen wordt zij volkomen op God
geworpen, zoals Israël in de woestijn geheel afhankelijk
was van een bovennatuurlijke bescherming en leiding. Het