downloaden - Rhemaprint

In de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus
deelde Jezus mee, dat ereen absolute scheiding is in het
dodenrijk. Er is sprake van een onoverkomelijke kloof
tussen" de gezegenden des Vaders" en "de vervloekten".
Lazarus (God is mijn hulp) is beeld van de zuchtende
schepping, die reeds op aarde reikhalzend uitzag naar het
openbaar worden van de zonen Gods. Daarom werd
Lazarus in de hades vertroost met de zekerheid van een
opstanding ten leven.
De rijke man sloeg evenwel de ogen op onder pijnigingen
vanwege het feit, dat hij geen acht had geslagen op een
van de minsten en geringsten onder de mensenkinderen.
Hij bewoog zich dus niet in de lijn van het evangelie van
Jezus Christus, waarnaar alle mensen zullen worden
geoordeeld.
De onoverbrugbare kloof betekent dus een eeuwige
scheiding, die bij het laatste oordeel gehandhaafd zal
blijven. Het gaat er dan om of de mens in zijn wezen één
is geworden met de duivel of niet. Onder de "heidenen"
die Jezus niet kenden, was eenmaal de Romein Cornelius,
een hoofdman van de zogenaamde Italiaanse afdeling. Van
deze militair van hoge rang werd gezegd dat hij
godvruchtig was, een vereerder van God met zijn gehele
huis en dat hij vele aalmoezen gaf en geregeld tot God
had. Ook de kapitein te Kapernaüm was het waard, dat
Jezus hem een gunst bewees.
Duidelijk wordt in het laatste gedeelte van de
Olijfbergrede gesproken over de eindbestemming van
zulke rechtvaardigen en barmhartigen. Zij ontvangen
eeuwig leven. De onrechtvaardigen en onbarmhartigen