downloaden - Rhemaprint

Hoofdstuk 14 is het begin van het einde. De laatste plagen
worden ingeluid. Babylon, de grote verwarring, is van de
aarde weggevaagd. Het vlees van de grote hoer is door de
antichristelijke macht gegeten (17:16). Haar rijkdom, haar
organisaties en haar invloed, zijn overgenomen door de
zonen des verderfs. De scheiding tussen licht en duisternis
is nu aanwijsbaar. Het Lam met zijn vrijgekochten staat
aan de ene zijde en de antichrist met zijn gemeente aan de
andere.
Beide groepen hebben een merkteken: de eerste de doop in
de Heilige Geest en de laatste de doop in de geest van het
beest uit de afgrond. Er wordt op hoog niveau gestreden:
Geest tegenover geest, geloof tegenover geloof en
geestelijke kracht tegenover geestelijke kracht. Door het
teken van de verbondenheid met het beest worden de
zonen des verderfs bijeengevoegd en wordt vervuld wat
Jezus zei: "En in de oogsttijd zal ik tot de maaiers zeggen:
Haalt eerst het onkruid bijeen en bindt het in bossen om
het te verbranden" (Matth. 13:30).
Wie het beest aanbidt en gedoopt wordt in zijn geest, zal
de wijn van Gods gramschap moeten drinken. De zeven
laatste plagen beschrijven de ondergang van het rijk van
de antichrist. De wijn moet onvermengd gedronken
worden, dat wil zeggen zonder water en onversneden. In
deze plagen is niets dat hun uitwerking verzacht. Iedere
vorm van genade ontbreekt bij dit oordeel. Deze
gramschap komt niet over de gemeente. De fiolen van
Gods toorn worden uitgegoten over "de mensen die het
merkteken van het beest hadden en die zijn beeld
aanbaden" (16:2).