downloaden - Rhemaprint

gaan evenwel naar de eeuwige straf. Wij weten dat alle
zonden hun oorsprong vinden in de gemeenschap met de
boze geesten. Er zijn evenwel twee categorieën zondaars.
Zij" die het kwade doen hoewel zij dit niet willen, en zij
die begéren te zondigen.
Paulus behoorde in zijn onbekeerde staat tot hen die
belijden moesten: "Wat ik niet wil, doe ik, ik ellendig
mens". Wanneer zulke mensen sterven, gaan de machten
der zonde niet met hen mee naar het dodenrijk. De
bestemming van deze geesten is immers het eeuwige vuur,
dat voorde duivel en zijn engelen bereid is (Matth. 25:4 1).
Daarom zeggen zij tot de Heer: "Zijt gij gekomen om ons
te pijnigen vóór de tijd", door ons in het dodenrijk te
werpen? Wanneer de mens sterft, laten de machten hem
graag los. Zo'n gestorvene komt dan aan de lichtzijde van
de kloof, waar ook Lazarus zich bevindt. Daar is nog een
vorm van genade, een overblijfsel van leven, want er is
aanwezigheid van "water", beeld van verkwikking en
leven (Luc. 16:24).
Een ander beeld van het dodenrijk is de zee. In vers 13
staat: "En de zee gaf haar doden, die in haar waren". Het
bovenste gedeelte van de zee heeft nog licht en lucht. De
doden aldaar hebben nog leven in zichzelf. Er zijn
evenwel ook mensen die bewust en opzettelijk zondigen.
Zij hebben de duisternis liever dan het licht. Voor hen
geldt: wie zich aan de duivel hecht, is één geest met hem.
Wanneer zij sterven, weigeren zij de macht(en) die met
hen was (waren) verbonden, los te laten. Zij nemen ze
tegen hun wil mee naar het dodenrijk.