downloaden - Rhemaprint

Zo werd van Judas gezegd, dat hij een duivel was. Toen
hij stierf, ging hij met zijn demon “naar zijn eigen plaats”
in de diepte van het dodenrijk. (Hand. 1:25). Hij kwam
dus aan de lichtloze zijde van de onoverbrugbare kloof,
waar de zondemachten de eeuwige scheiding met God
vormen, "want uw ongerechtigheden (uw machten) zijn
het die scheiding brengen tussen u en uw God" (Jes. 59:2).
Jezus sprak eenmaal over een man bij wie een molensteen
om zijn hals was gehangen en die in de duistere diepten
van de zee werd verzwolgen. Een treffend beeld van een
mens die in de hades met een boze geest verbonden is. De
onoverkomelijke kloof is dus de scheiding in het dodenrijk
tussen de zielen die met hun demonen zijn verbonden en
hen die bij hun sterven bevrijd werden van de machten.
Wat gebeurt er nu bij het laatste oordeel? De zonen Gods
staan wat de bevrijding van de zuchtende schepping
betreft, nu voor hun laatste en grootste opdracht, want "de
laatste vijand, die onttroond wordt, is de dood". In deze
oorlog tegen de doodsmachten gaf Jezus weer het
voorbeeld. Tijdens zijn leven op aarde overwon Hij
demonenlegers, maar na zijn sterven drong Hij de hades
binnen om de dood van zijn kracht te ontroven. (2 Tim.
1:10).
De dood moest hem loslaten en Jezus werd "het begin, de
eerstgeborene uit de doden, zodat hij onder alles de eerste
geworden is" (Col. 1:18). Bij deze gelukkige geboorte
werden de weeën van de dood ontbonden, of hielden ze op
(Hand. 2:24).