downloaden - Rhemaprint

HOOFDSTUK 11
1. En mij werd een riet gegeven, een stafgelijk, met de
woorden: Sta op en meet de tempel Gods en het altaar en
hen, die daarin aanbidden.
Bij de verklaring van deze tekst gaan wij weer van de
grondgedachte uit, dat de openbaring van Jezus Christus
door middel van de gemeente plaatsvindt. Christus is nooit
van zijn "lichaam" te scheiden. Daarom laten wij ons dit
laatste bijbelboek niet ontnemen door allerlei stelsels en
uitleggingen die het wezen van dit principe aantasten.
Wat in het Oude Testament beschreven en voorspeld
werd, was schaduw van de toekomende dingen. Alle
profeten hebben over de voor óns bestemde genade
geprofeteerd (1 Petr. 1:10).
Daar wij in deze genade staan, weigeren wij terug te keren
tot de schaduw. Als de Heer spreekt van een nieuw
verbond, heeft Hij daarmede het eerste voor verouderd
verklaard. En wat veroudert en verjaart, is niet ver van
verdwijning" (Hebr. 8:13).
Israël was de kerk van het oude verbond en de gemeente is
die van het nieuwe verbond. De eerste kerk was
schaduwachtig en voorbijgaand, de tweede is de blijvende
werkelijkheid. De eerste was natuurlijk, aards; de tweede
geestelijk, hemels. Het Aäronitische hogepriesterschap
was het tijdelijke en verdwijnende, dat van Jezus Christus
is eeuwig en blijvend. Ook de priesters in het oude
verbond waren een schaduw van het ware priesterschap,
waarvan Petrus zegt: "Gij echter zijt een uitverkoren
geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie,