Slachtoffer-en-de-Rechtspraak

pagina 100
4.2.2.3 Onevenredige belasting
Per 1 januari 2011 is het criterium voor de ontvankelijkheid van
de vordering benadeelde partij uit artikel 361 lid 3 Sv gewijzigd.
Kort gezegd is het criterium ‘niet eenvoudig van aard’ vervangen
door het criterium van de ‘onevenredige belasting van het strafgeding’.
Wat bij de eerste lezing van artikel 361 lid 3 Sv opvalt, is dat
de woorden ‘onevenredige belasting van het strafgeding’ lijken
te verwijzen naar de ondergeschiktheid van de vordering
benadeelde partij aan het strafproces. Daarmee benadrukt het
onevenredigheidscriterium (meer dan het oude eenvoudscriterium)
het accessoire karakter van de vordering benadeelde
partij. De minister heeft – bij de behandeling van een ander
wetsvoorstel 125 – aangegeven dat met de invoering van het
onevenredigheidscriterium weliswaar het criterium voor de
behandeling van de schadezaak in de strafzaak is verruimd, maar
dat het accessoire karakter van de vordering gehandhaafd is.
De wetswijziging is het gevolg van een amendement. De toelichting
bij het amendement noemt enkele omstandigheden die niet
(meer) mogen leiden tot niet-ontvankelijkheid van de vordering
benadeelde partij. De omstandigheden die genoemd worden,
zijn de volgende:
a) het enkele feit dat een vordering wordt betwist;
b) het niet onmiddellijk onderbouwen van de vordering met
voldoende bewijsmiddelen;
c) het feit dat een enkele getuige of deskundige moet worden
gehoord of
d) dat het gevorderde bedrag hoger is dan gemiddeld.
De omstandigheden zijn niet erg gelukkig gekozen 126 nu de
meeste van deze omstandigheden (a, b en d) ook onder het
oude criterium niet tot niet-ontvankelijkheid mochten leiden. 127
125 Kamerstukken II, 2007-2008, 31 241, 6, p. 9 en 10
126 J.C.A.M. Claassens, Het slachtoffer in het strafproces, Strafblad 2012,
aflevering 4, p. 245.
127 Zie hierover uitgebreider: J. Candido, De vordering benadeelde partij
in het strafproces en de onevenredige belasting van het strafgeding,
Trema 2011, p. 354-359.