Slachtoffer-en-de-Rechtspraak

pagina 63
3.3.8 Behandeling vordering benadeelde partij
De wijze van voegen is reeds besproken in paragraaf 2.2.2. Kort
gezegd geschiedt dit schriftelijk voorafgaand aan de terechtzitting
dan wel schriftelijk of mondeling ter terechtzitting (artikel 51g lid
1 en 3 Sv). Wanneer de voeging ter terechtzitting geschiedt (of
wanneer de vordering dan pas beschikbaar komt), dient er voor
te worden gewaakt dat de verdediging voldoende in de gelegenheid
is zich tegen de vordering te kunnen verweren. Wanneer
een korte onderbreking van het onderzoek ter terechtzitting
hiertoe niet volstaat, kan om die reden de terechtzitting worden
aanhouden. De rechter zal hierin een belangenafweging dienen
te maken waarbij hij alle relevante omstandigheden zal moeten
betrekken. Indien de belangen van de verdachte zich verzetten
tegen aanhouding van de zaak en de reden van de late kennisname
van de vordering voor rekening van de benadeelde partij
komt, kan de rechter beslissen de behandeling ter terechtzitting
voort te zetten. Als de rechter op basis van de behandeling ter
terechtzitting vervolgens tot het oordeel komt dat verdachte
onvoldoende in de gelegenheid is geweest verweer te voeren
tegen de vordering, ligt een niet-ontvankelijkverklaring van de
benadeelde partij in de rede. 66 De benadeelde partij kan de
vordering vervolgens nog wel voorleggen aan de civiele rechter.
Schriftelijk en
mondeling voegen
ter terechtzitting
Wanneer direct duidelijk is dat de benadeelde partij niet-ontvankelijk
zal moeten worden verklaard in haar vordering, kan de
rechter dit zonder nader onderzoek doen. De wet spreekt over
de situatie waarin de benadeelde partij ‘kennelijk’ niet ontvankelijk
is (artikel 333 Sv). Een dergelijk geval kan zich voordoen
bij een vordering die ziet op een feitencomplex dat niet ten
laste is gelegd en ook niet ad informandum is gevoegd of een
vordering die ziet op schade die evident niet door het ten laste
gelegde feit kan zijn veroorzaakt. De niet-ontvankelijkverklaring
van de benadeelde partij op deze grond geschiedt bij tussenbeslissing.
De wet (artikel 361 lid 5 jo. 592a Sv) schrijft voor dat
de verwijzing in de proceskosten vervolgens in de einduitspraak
wordt gedaan.
Kennelijk niet
ontvankelijk
66 Hoge Raad 15 september 2006, NJ 2007, 484.