Slachtoffer-en-de-Rechtspraak

pagina 154
ningsvatbaarheid), de omstandigheid dat deze zelf ook aanzienlijke
schade heeft geleden en de aard van de schade. 211
Matiging na
vaststellen volledige
omvang verplichting
schadevergoeding
Matiging maximaal
tot (verplichte)
verzekeringsdekking
Toepassing van de bevoegdheid tot matiging komt eerst aan de
orde als de volledige omvang van de wettelijke verplichting tot
schadevergoeding is bepaald.
Daarnaast geldt dat matiging nimmer mag geschieden tot een
lager bedrag dan dat, waarvoor de schuldenaar zijn aansprakelijkheid
door verzekering heeft gedekt of verplicht was te dekken
(artikel 6:109, lid 2 BW).
Draagkracht in
beginsel geen
maatstaf
Matiging alleen als
volledige toewijzing
onbegrijpelijk is
In beginsel kan ook de strafrechter gebruik maken van de
bevoegdheid de aan de benadeelde partij toe te kennen schadevergoeding
te matigen. In het kader van het strafproces, waar
de rechtsverhouding tussen verdachte en de benadeelde partij
doorgaans wordt bepaald door een onrechtmatige daad die uit
een doleus misdrijf bestaat, zal matiging echter niet snel aan
de orde zijn. 212 Daarbij komt dat de draagkracht in beginsel 213
geen maatstaf is bij de bepaling van de hoogte van de schadevergoeding;
een beperkte of ontoereikende draagkracht van de
verdachte zal op zich zelf dus geen reden zijn de schadevergoeding
te matigen, er moet meer bij komen. 214 Langemeijer stelt
dat voor matiging door de strafrechter van de door benadeelde
partij gevorderde schade op grond van artikel 6:109 lid 2 BW
slechts reden is indien toewijzing van een volledige schadevergoeding
maatschappelijk niet meer begrepen zou worden. 215
211 Asser/Hartkamp en Sieburgh 6-II De verbintenis in het algemeen, tweede
gedeelte, nrs. 183 en 184.
212 Zo ook de gedachte van de wetgever bij de totstandkoming van de Wet
Terwee, MvA Kamerstukken I 1992/93, 21345, nr. 36, p. 2; Handelingen I
1992/93, 11, p. 452.
213 Bij het vaststellen van de omvang van de immateriële schade kan -
anders dan bij de materiële schade - wel rekening worden gehouden
met de wederzijdse (financiële) omstandigheden.
214 Gerechtshof Arnhem 9 maart 1982, NJ 1983, 109 en Rechtbank Utrecht
5 februari 1992, NJ 1992, 634, waarbij moet worden opgemerkt dat deze
zaken onder het oud BW zijn gewezen.
215 F.F. Langemeijer, Het slachtoffer en het strafproces, studiepockets strafrecht,
Kluwer 2010, p.142.