Slachtoffer-en-de-Rechtspraak

pagina 119
En als toerekening niet mogelijk is omdat de deelnemer nog
geen veertien jaar is, zal op grond van artikel 6:169 BW de
ouder of voogd aansprakelijk kunnen worden gehouden, mits
sprake is van een ‘als een doen te beschouwen gedraging’.
4. dat de handeling of gedraging van de persoon die de schade
rechtstreeks heeft toegebracht, een onrechtmatige daad
oplevert. Voor de vraag of andere leden van de groep aansprakelijk
zijn, is niet relevant of degene die de schade heeft
veroorzaakt daaraan ook schuld heeft of dat de onrechtmatige
gedraging hem niet kan worden toegerekend omdat hij
bijvoorbeeld de leeftijd van 14 jaren nog niet heeft bereikt.
Er is sprake van
onrechtmatige daad
door degene die de
schade rechtstreeks
heeft toegebracht
Het bepaalde in artikel 6:166 BW kan worden toegepast bij een
veroordeling wegens openlijke geweldpleging (artikel 141 Sr) 151
of bij deelneming aan een vechterij (artikel 306 Sr). 152 Het
tweede lid van artikel 6:166 BW geeft een regeling voor het
onderlinge regres tussen groepsleden. Het slachtoffer staat daar
overigens verder buiten. Uitgangspunt daarbij is dat de aansprakelijke
groepsleden in gelijke delen bijdragen aan de schadevergoeding,
tenzij de billijkheid een andere verdeling vordert. Deze
bepaling vormt een uitwerking van artikel 6:102 BW (medeschuld)
en artikel 6:101 BW (eigen schuld). Uit eerstgenoemd
artikel volgt immers dat in het geval twee of meer personen aansprakelijk
zijn voor dezelfde schade, het slachtoffer ieder van
hen kan aanspreken voor het geheel.
Onderling regres
In het kader van de vordering benadeelde partij zijn de deelnemers
aan een strafbaar feit dientengevolge hoofdelijk
aansprakelijk voor de schade die door dit feit is veroorzaakt.
Het strafrecht kent vier soorten deelnemers: zij die een delict
medeplegen, doen plegen, uitlokken en zij die aan een misdrijf
medeplichtig zijn. De rechter zal in die gevallen steeds aan de
hand van de hiervoor genoemde regels moeten beslissen of de
gestelde schade aan de verdachte kan worden toegerekend.
151 Hoge Raad 1 juli 1998, NJ 1998, 876.
152 Hoge Raad 16 januari 2001, NJ 2001, 379.