Slachtoffer-en-de-Rechtspraak

pagina 149
Een elegante oplossing die door een enkele rechter gekozen
wordt, is niet de vordering van de benadeelde partij toe te
wijzen voor zover hij al een uitkering van het Schadefonds heeft
ontvangen, maar als bijzondere voorwaarde bij een voorwaardelijke
straf op te leggen betaling van een bedrag aan het
Schadefonds gelijk aan het uitgekeerde bedrag. Strikt genomen
is het de Staat die als rechthebbende op de vordering dient te
worden aangemerkt, maar aangezien deze de geïnde bedragen
wanneer sprake is van een eerdere uitkering door Schadefonds
ook uitkeert aan het Schadefonds, lijkt hiermee een redelijk
bevredigende oplossing te bestaan. Het enige probleem dat
zich kan voordoen is dat de Staat alsnog tot effectuering van de
aan haar gesubrogeerde vordering overgaat. Dit probleem lijkt
echter meer theoretisch.
De verdachte kan weliswaar geen beroep doen op bevrijdende
betaling aan het Schadefonds wanneer hij voldaan heeft aan de
bijzondere voorwaarde, aangezien de grondslag voor deze
betaling een andere is dan voldoening van de vordering van de
Staat. Van een redelijk handelende overheid mag echter verwacht
worden dat zij niet tot effectuering van haar vorderingsrecht
over zal gaan wanneer de verdachte reeds aan de bijzondere
voorwaarde heeft voldaan voor hetzelfde bedrag als haar
vordering. Daarbij komt dat de praktijk leert dat voorheen het
Schadefonds en thans de Staat niet overgaat tot inning van de
aan haar gesubrogeerde vordering.
4.3.4 Eigen schuld
Een tweede omstandigheid waardoor de schadevergoedingsverplichting
van de dader/verdachte kan worden verminderd is
gelegen in de eigen schuld van de schuldenaar in de zin van
artikel 6:101 BW: Wanneer de schade mede het gevolg is van
een omstandigheid die de benadeelde kan worden toegerekend,
wordt de vergoedingsplicht van de dader verminderd door de
schade over de benadeelde en de vergoedingsplichtige te verdelen
in evenredigheid met de mate waarin de aan ieder toe te
rekenen omstandigheden tot de schade hebben bijgedragen,
met dien verstande dat een andere verdeling plaatsvindt of de
vergoedingsplicht geheel vervalt of in stand blijft, indien de
billijkheid dit wegens de uiteenlopende ernst van de gemaakte