Tekst - Vlaams Parlement

-1137- Vlaams Parlement – Vragen en Antwoorden – Nr. 9 – 16 maart 2001
Toerisme Vlaanderen voltooide in maart 1998
de "Inventaris omtrent ruimtelijke spreiding,
stedenbouwkundige situatie en permanente bewoning"
van terreinen voor openluchtrecreatieve
verblijven in Vlaanderen. Deze basisstudie
bezorgde de nodige gegevens om de soms moeilijke
situatie van kampeerterreinen inzake ruimtelijke
ordening en permanente bewoning, op te
lossen.
Binnen het onderzoek "Impact van het toerisme
op de economie en de werkgelegenheid"
(UFSIA, 1999) van het Programma Beleidsgericht
Onderzoek, werd eveneens rekening gehouden
met de bestedingen van de kampeerders.
2. Het marktonderzoek van Toerisme Vlaanderen
zit vervat in een cyclus waarin achtereenvolgens
de vakantiemarkt, de MICE-markt en de individuele
zakenmarkt aanbod komen. (MICE :
Meetings, Incentives, Conferences and Events –
red.)
Campings worden steeds opgenomen bij het onderzoek
naar de vakantiemarkt. Op deze wijze
zal ten minste om de drie jaar de marktinformatie
worden geactualiseerd.
3. Inzake marktonderzoek worden individuele ondernemers
betrokken.
De resultaten van het marktonderzoek zullen
op gepaste wijze worden meegedeeld aan de
verschillende partners in het toeristisch landschap.
Vraag nr. 15
van 21 december 2000
van de heer JAN LOONES
Campings – Bewegwijzering
Naar verluidt, klagen de bezoekers van kampeerterreinen
geregeld over de slechte bewegwijzering,
waardoor ze onnodig lang moeten zoeken en verkeerd
rijden met hun caravan (Campingfederatie
CKVB – Jaarboek 2000).
Een en ander is het gevolg van een zeer strikte
maatregel die de plaatsing van slechts twee wegwijzers
toelaat. Amper twee borden, op enkele kilometers
van elkaar, is niet voldoende om een kampeerterrein
gemakkelijk te vinden. Dit is niet meteen
een goede start voor een gastvrij onthaal in
Vlaanderen.
Meer wegwijzers – waarvan alleszins één aan de
invalswegen – zijn onontbeerlijk om de toeristen
letterlijk wegwijs te maken naar de vaak afgelegen
kampeerterreinen. Het spreekt vanzelf dat de bewegwijzering
op een esthetisch verantwoorde manier
én in samenspraak met de lokale besturen
moet gebeuren.
Het zou nog gemakkelijker zijn, mocht de sector in
dit verband een beroep kunnen doen op één loket
per provincie, of op een dienst bevoegd voor het
hele Vlaamse grondgebied.
1. Werd de karige bewegwijzering naar de kampeerterreinen
reeds geëvalueerd Met welk resultaat
2. Welke beleidsvisie wordt gehanteerd m.b.t. de
toepassing van de regelgeving rond de bewegwijzering
voor de kampeersector Is terzake
enige soepelheid niet aangewezen
3. Werd reeds gedacht aan het oprichten van één
loket per provincie of zelfs voor het Vlaamse
gewest, zoals voorgesteld door de sector
Antwoord
1. Er gebeurde recentelijk nog geen evaluatie van
dit soort bewegwijzering. De reglementering
terzake is bovendien een federale bevoegdheid
en is geïncorporeerd in enerzijds het koninklijk
besluit van 1 december 1975 houdende algemeen
reglement op de politie van het wegverkeer
en anderzijds het uitvoerend ministerieel
besluit van 11 oktober 1976 over de plaatsingsvoorwaarden
van de verkeerstekens.
Recentelijk gaf de Vlaamse regering, op voorstel
van minister Stevaert en mezelf, gunstig advies,
in het kader van de betrokkenheid van de
gewesten bij de verkeersreglementering, aan
een voorstel van belangrijke wijziging van deze
besluiten waarbij de toeristische bewegwijzering
wordt verbeterd. Dit houdt echter geen verband
met de bewegwijzering naar logiesinfrastructuur
zoals hotels of campings.
2. Ik onderken het probleem van een gebrekkige
signalisatie naar kampeerterreinen en heb dit
ook kenbaar gemaakt tijdens een werkbezoek
met de sector, op de vergadering van 21 augustus
2000 met de VZW Kempen Campings.
Ten gevolge daarvan gaf ik de instructie aan
Toerisme Vlaanderen om een opdracht te gunnen
voor een grondige evaluatie van de toeristi-