Tekst - Vlaams Parlement

Vlaams Parlement – Vragen en Antwoorden – Nr. 9 – 16 maart 2001 -1194-
Vraag nr. 53
van 9 januari 2001
van de heer JAN LOONES
Vlaamse film – Leefbaarheid
De Vlaamse film kan niet langer overleven zonder
overheidssteun. Tot deze conclusie kwamen onderzoekers
in een recente studie "Economische impact
van de film in Vlaanderen" (Financieel-Economische
Tijd van 28 oktober 2000).
Op het vlak van inkomsten en recuperatie van de
productiekosten is de Vlaamse film in eerste instantie
aangewezen op de binnenlandse markt, wat
een onhoudbare positie is.
Ter illustratie : zonder subsidie zou de prachtige
lowbudgetfilm "Manneken Pis" (kostprijs 29 miljoen
frank) 250.000 bezoekers nodig hebben gehad
(in plaats van de iets minder dan 60.000 die de film
zijn gaan bekijken) om uit de kosten te raken.
Zelfs de zogenaamde publieksfilms ("Max" en
"Oesje"), die konden rekenen op een recordaantal
bezoekers (meer dan 600.000), kwamen zonder
subsidie niet aan het break-evenpunt.
Naar verluidt zou de overheid geen slechte zaak
doen bij de subsidiëring van films. Van de bijna 31
miljoen frank per Vlaamse film die gaat naar de
overheid, blijft er, na aftrek van de gemiddelde
subsidie van 16 miljoen, nog een overschot van 15
miljoen frank per film.
1. Is de minister op de hoogte van de bovenvermelde
studie inzake de leefbaarheid van de
Vlaamse film
2. Op welke wijze houdt hij in zijn beleid rekening
met de noden terzake
Welke maatregelen worden daartoe genomen of
op het getouw gezet
3. Klopt het dat, na aftrek van de subsidie, de
overheid nog 15 miljoen frank per film overhoudt
N.B. Deze vraag werd eveneens gesteld aan de
heer Bert Anciaux, Vlaams minister van Cultuur,
Jeugd, Brusselse Aangelegenheden en
Ontwikkelingssamenwerking.
Gecoördineerd antwoord
1. In de studie "Economische impact van de film"
geven de onderzoekers op basis van de door
hen gehanteerde studiemethodes en uitgangspunten
een aantal theoretische modellen.
De krachtlijnen van een geïntegreerde beleidsaanpak
worden hierin als volgt samengevat :
(1)het invoeren van een federale maatregel
"willekeurige afschrijving" voor investeringen
in filmproducties ;
(2)het opleggen van een lastenboek aan de
openbare omroep en het verhogen van de
dotatie ;
(3)het operationaliseren van het Vlaams Audiovisueel
Fonds ;
(4)het aanwerven van een filmmanager ;
(5)het reorganiseren van de filmscholen op
basis van een sterkte-zwakteonderzoek.
2. (1) In het kader van een fiscaal gunstig regime
voor de audiovisuele producties heb ik reeds
van bij mijn aantreden als Vlaams minister
aangedrongen op de invoering van een taxshelter
bij mijn federale collega, Didier Reynders.
Begin dit jaar werd bevestigd dat minister
Reynders het dossier opnieuw op gang
heeft getrokken.
Zoals eerder gemeld, zal dit noodzakelijk
zijn om privé-inbreng in de filmproductie te
stimuleren, wat essentieel is om aan de
Vlaamse filmindustrie een toekomst te kunnen
bieden. Binnenkort wordt hiervoor een
officieel overleg opgestart. In ieder geval
werd gevraagd om de Vlaamse Gemeenschap
bij verdere stappen te betrekken.
Ook de Franse Gemeenschap dringt aan op
een bespoediging van dit dossier.
(2)Omtrent Vlaamse film – openbare omroep
verwijs ik de Vlaamse volksvertegenwoordiger
naar mijn antwoord op zijn vraag nr. 47
van 21 december 2000 (blz. 1188 – red.).
(3)Op 13 april 1999 keurde het Vlaams Parlement
een decreet goed houdende machtiging