Tekst - Vlaams Parlement

More documents

Recommendations

Info

Vlaams Parlement – Vragen en Antwoorden – Nr. 9 – 16 maart 2001 -1110- stroom bestaan. Deze verplichting wordt ingevoerd op het niveau van de elektriciteitsleveranciers, die zelf moeten zorgen dat er, op straffe van zware boetes, genoeg groene stroom aan de Vlaamse eindafnemers wordt bezorgd. De controlemechanismen die in het decreet werden ingebouwd, zijn zo opgevat dat het aan de markt zelf wordt overgelaten waar en met welke technologie welk type groene stroom zal worden opgewekt. De elektriciteitsleveranciers kunnen dus ofwel zelf investeren in de bouw, het onderhoud en de exploitatie van groenestroominstallaties, ofwel kunnen de groenestroomcertificaten komen van andere initiatiefnemers. Mits het verkrijgen van de benodigde bouw- en milieuvergunningen, kunnen zowel privé-personen, vennootschappen als coöperatieven windturbines plaatsen. 2. Het samenvattend eindrapport van het Windplan Vlaanderen, dat werd uitgevoerd door de VUB en VZW ODE Vlaanderen, met steun van het Vlaams Gewest, vermeldt als totale investeringskosten de som van de kostprijzen van respectievelijk de turbine, de fundering, de oprichting en het transport en ten slotte de netaansluiting (geraamd op 10 % van machine- en funderingskosten). Deze investeringskosten werden omgerekend naar kostprijs per vierkante meter rotoroppervlak. Voor een windturbine met een vermogen van 600 kW bedraagt dit 16.500 fr./m 2 , voor 1.500 kW 19.000 fr./m 2 . (VUB : Vrije Universiteit Brussel ; ODE : Organisatie voor Duurzame Energie – red.) Voor een turbine van 600 kW met een wieklengte van 24 meter komt men aldus tot totale investeringskosten van ± 30 miljoen frank . Voor een turbine van 1.500 kW met een wieklengte van 35 meter bedragen de totale investeringskosten ± 70 miljoen frank. 3. De simulatieberekeningen bij het Windplan Vlaanderen veronderstellen een afschrijvingstermijn van maximum vijftien jaar. 4. Bij het ontwerpen van windturbines wordt gerekend met een levensduur van minstens twintig jaar. In werkelijkheid kan de levensduur langer zijn. Momenteel bestaan daar geen concrete gegevens over, omdat het hier een zeer jonge sector betreft. 5. De belangrijkste factor voor de netto kostprijsberekening is de windsnelheid en dus de energieopbrengst op de locatie. De specifieke energiedichtheid (hoeveelheid energie die per vierkante meter rotoroppervlak kan worden gehaald op een bepaalde site) wordt daarbij als basis gebruikt. Daarnaast heeft men de investeringskosten (16.500 fr./m 2 tot 19.000 fr./m 2 rotoroppervlak), de onderhoudskosten (2 % per jaar van de initiële investering voor de eerste 10 jaar en stijgend met 10 % vanaf het elfde jaar) en diversen zoals opstelrechten en verzekeringen (500.000 fr./jr voor een 600 kW en 1.000.000 fr./jr voor een 1.500 kW). Op basis van deze gegevens, een levensduur van twintig jaar van een turbine en een intrestvoet van 6 %, werd een kostprijs berekend voor de geleverde energie, en dit voor het volledige grondgebied. Hierbij werd geen rekening gehouden met eventuele investeringssubsidies (bron : samenvattend eindrapport van het Windplan Vlaanderen). Afhankelijk van de locatie varieert de kostprijs van 1,82 fr./kWh voor gebieden met een specifieke energiedichtheid van 1.200 kWh/m 2 /jr tot 3,60 fr/kWh voor gebieden met een specifieke energiedichtheid van 600 kWh/m 2 /jr. 6. Een vergelijking van de productiekosten (brandstoffen, investeringen, operaties, enz.) van elektriciteit uit vier verschillende technologieën levert volgende resultaten op, zonder rekening te houden met externe kosten. Technologie STEG 1,31 Kernenergie Tussen 1,18 en 1,67 – afhankelijk van type en levensduur van de reactor Steenkool Tussen 1,37 en 1,67 – afhankelijk van de technologie Windenergie Variërend tussen 1,81 – 2,62 en 3,14 – afhankelijk van de locatie, respectievelijk aan de kust, in de polders en in het binnenland Bron : Commissie Ampère, Rapport oktober 2000, Executive Summary (STEG : stoom- en gasturbine ; Commissie Ampère : Commissie voor de Analyse van de Middelen voor Productie van Elektriciteit en de Re-evaluatie van de Energievectoren – red.)
-1111- Vlaams Parlement – Vragen en Antwoorden – Nr. 9 – 16 maart 2001 7. De Vlaamse regering verwacht dat de injectie van elektriciteit uit windenergie in het distributienet een neerwaartse druk op de vrijemarkttarieven van groene stroom zal uitoefenen. Het elektriciteitsdecreet bepaalt immers dat een verbruiker van groene stroom, ongeacht of dit nu een kleine of grote verbruiker is, onmiddellijk vrij zal zijn om zijn groenestroomleverancier te kiezen. Hij zal dus op zoek kunnen gaan naar de groenestroomleveranciers met de laagste tarieven. Naast het concurrentieaspect worden die lagere tarieven verder nog bewerkstelligd doordat de Vlaamse overheid specifieke financiële (en technische) voordelen toekent aan de groenestroomproducenten en/of -leveranciers die actief zijn in een vrije markt. De producenten zullen vooral een financieel voordeel halen uit het Vlaamse systeem van groenestroomcertificaten (cfr. supra). Daarnaast bepaalt het elektriciteitsdecreet bijvoorbeeld ook nog dat er geen kosten voor de distributie van groene stroom mogen worden aangerekend door de netbeheerders. Vraag nr. 79 van 11 januari 2001 van mevrouw RIET VAN CLEUVENBERGEN Reclame langs gewestwegen – Infrastructuur van openbaar nut Het besluit van de Vlaamse regering van 4 april 2000 tot bepaling van de vergunningplichtige functiewijzigingen en van de werken, handelingen en wijzigingen waarvoor geen stedenbouwkundige vergunning nodig is, bepaalt dat zonder voorafgaande stedenbouwkundige vergunning geen publiciteitsinrichtingen of uithangborden mogen worden geplaatst. Langs gewestwegen gelden er bovendien vrij strenge regels, zeker wat het plaatsen van reclamepanelen betreft. De regels worden blijkbaar niet altijd even consequent opgevolgd : in praktijk staan er heel wat reclamepanelen, vaak zelfs verlicht, langs een gewestweg in combinatie met een bushalte, een stratenplan, ... terwijl datzelfde reclamepaneel alleenstaand niet is toegelaten. De visuele vervuiling is hier toch net hetzelfde. 1. Is al dan niet verlichte reclame langs gewestwegen toegelaten wanneer die gekoppeld is aan een infrastructuur van openbaar nut (bushokje, infobord, ...) Wat zijn de regels en wat is de procedure terzake 2. Krijgt het gewest een vergoeding voor deze reclameborden Antwoord Door de administratie Wegen en Verkeer en vanuit de vigerende onderrichtingen worden nooit vergunningen afgeleverd voor het plaatsen van publiciteits- of aankondigingsborden op openbaar gewestdomein, uitgezonderd voor tijdelijke aanplakborden en andere visuele reclame of publiciteitsmiddelen naar aanleiding van occasionele en tijdelijke manifestaties van culturele, caritatieve, godsdienstige, sportieve of recreatieve aard. Voor deze laatste wordt voor een beperkte tijdsduur en voor maximaal twee borden per invalsweg door de administratie Wegen en Verkeer een vergunning afgeleverd, zoals bepaald in artikel 6 en 8 van het koninklijk besluit van 14 december 1959. Meer specifiek naar de constructieve elementen toe die behoren bij het wegmeubilair, worden wel vergunningen afgeleverd via het dubbel vergunningenstelsel (gemeente en wegbeheerder), zoals bepaald in de ministeriële circulaire van 31 juli 1966. Aangezien deze elementen echter worden geplaatst en onderhouden door openbare instanties (gemeente, De Lijn, enz.), wordt geen retributie (cijns) aangerekend voor de bezetting van het openbaar gewestdomein. In de vergunningen die door de administratie Wegen en Verkeer voor dergelijke elementen worden afgeleverd, zijn algemene en bijzondere voorwaarden bijgevoegd die voorschrijven dat aan deze elementen : – aankondigingen (niet publicitair of commercieel) altijd toegelaten zijn, – publiciteit enkel mag worden geplaatst indien dit toegelaten is in het koninklijk besluit van 14 december 1959, dus buiten de beschermde landschappen en de beschermde toeristische en niettoeristische wegen en voorzover die publiciteit gericht is naar binnen (schuilhuisje) of tegengesteld aan het aankomende verkeer ; – verlichting kan worden toegestaan, maar dat ter bestrijding van de lichtvervuiling en uit veiligheidsoogpunt de luminantie wordt beperkt tot 400 cd/m 2 (cd : candela = eenheid van lichtsterkte – red.).
Page 1 and 2: Nr. 9 VLAAMS PARLEMENT Zitting 2000
Page 3 and 4: -1107- Vlaams Parlement - Vragen en
Page 5: -1109- Vlaams Parlement - Vragen en
Page 57 and 58:
-1161- Vlaams Parlement - Vragen en
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157:
show all

Tekst - Vlaams Parlement

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?