Tekst - Vlaams Parlement

-1203- Vlaams Parlement – Vragen en Antwoorden – Nr. 9 – 16 maart 2001
Vraag nr. 58
van 12 januari 2001
van mevrouw ISABEL VERTRIEST
Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen – Sociale
huisvesting
De problematiek van het tekort aan sociale
(huur)woningen staat hoog op de politieke agenda.
De regering doet een maximale inspanning om in
de huidige periode een groot aantal, minimaal vijftienduizend,
sociale woningen te realiseren. Het socialehuisvestingsbeleid
is een bevoegdheid van minister
Sauwens. Het algemene (ruimtelijke) kader
van het wonen, ook de prognoses, is gesitueerd bij
de minister van Ruimtelijke Ordening.
De gemeentelijke woningbehoeftestudie vormt op
gemeentelijk niveau het instrument bij uitstek om
meer sturing te geven aan het lokaal woonbeleid.
Ze wordt in twee gevallen opgesteld : in het kader
van het gemeentelijk ruimtelijk structuurplan, en
ter motivatie van het aansnijden van een woonuitbreidingsgebied.
De problematiek van voldoende sociale huurwoningen
op de juiste locatie komt in de meeste woningbehoeftestudies
maar mondjesmaat en vrijblijvend
aan bod.
De woningbehoeftestudie biedt een ideale gelegenheid
om ook op gemeentelijk niveau een beter inzicht
te krijgen in de lokale woonbehoeften m.b.t.
het socialewoningenbestand. Bij de bepaling van
de kwantitatieve woonbehoefte kan nader worden
ingegaan op de kwantitatieve behoefte aan sociale
woningen. Bij de kwalitatieve behoeftebepaling
kan duidelijker dan nu worden aangegeven welke
locaties in het bijzonder geschikt zijn voor sociale
huurwoningen, doordat ze gunstig zijn gesitueerd
ten opzichte van de kern of van bepaalde voorzieningen.
In de beleidselementen kunnen uitspraken
worden gedaan over het na te streven aantal bijkomende
socialehuurwoningen, de locatie ervan en
de gemeentelijke financiële en materiële inspanningen
die hiervoor nodig zijn.
1. Welk percentage woningen is al schriftelijk
"toegewezen" aan gemeenten door middel van
de goedgekeurde gemeentelijke woningbehoeftestudies
In welke mate worden de streefcijfers
van het RSV (Ruimtelijk Structuurplan
Vlaanderen) gehaald of overschreden
2. Welke aantallen bijkomende sociale woningen
worden in deze studies genoemd
3. Wordt er in de gemeentelijke woonbehoeftestudie
wel voldoende aandacht besteed aan sociale
huurwoningen Zo neen, op welke wijze denkt
de minister de aandacht hiervoor te vergroten
Antwoord
1. In het Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen
worden geen behoefteberekeningen inzake sociale
huisvesting opgenomen.
Sociale huisvesting wordt, net als bijvoorbeeld
huisvesting voor bejaarden, appartementsbouw,
gezinswoningen, enzovoort, gezien als een deel
van een globale behoefte aan woningen. Die
globale behoefte is voor Vlaanderen geschat op
400.000 bijkomende woningen over de periode
1992-2007, de planperiode van het Ruimtelijk
Structuurplan Vlaanderen.
Volgens gegevens van de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij
zouden er in de periode 1991 tot
2000 om en bij de 26.500 sociale woningen gebouwd
zijn. Het gros daarvan, met name 70 %,
betreft sociale huurwoningen.
Het komt mijn collega minister Sauwens toe om
aan te geven in welke mate dit cijfer tegemoetkomt
aan de doelstellingen van het sociaal
woonbeleid.
Vanuit de ruimtelijke ordening is veeleer van
belang waar de woningen terechtkomen, met
name in de stedelijke gebieden of het buitengebied,
dan wel het totale aantal woningen dat
wordt gerealiseerd. Een bijkomend principe is
dat steeds in een aanbod kan worden voorzien
uit het oogpunt van de behoefte. Indien die behoefte
vooral bestaat uit sociale huisvesting, dan
lijkt het me ook logisch dat gemeenten binnen
hun woningbehoeftestudie of hun gemeentelijk
ruimtelijk structuurplan hiermee rekening houden.
2. In die gemeentelijke woningbehoeftestudies of
structuurplannen worden meestal schattingen
gemaakt van het aandeel sociale huisvesting
binnen de globale berekende behoefte aan woningen.
Het inschatten van de behoefte aan sociale huisvesting
op gemeentelijk niveau is echter niet
eenvoudig. Een uitgebreide analyse van de sociaal-economische
kenmerken van de inwoners
(bv. aan de hand van inkomensverwachting)
wordt bijna nooit gemaakt. Bovendien biedt