testaments. - Koninklijke Bibliotheek

tia Opheldering van Hebr. X: 37, 38.he aanhaalt. 2. Dat Hyganfchelyk niet fchryft,dat deeze Prophetie nu zoude gefchieden, ofvervult -worden, gelyk anders wel zyne gewoonteis. 3. Dat Hy zich ook niet bindt,nog aan de woorden, nog aan de orde vanden Propheet in den grondtext. 4. Dat Hyzich naast houdt aan de oude en toen zeer bekendeGRIEKSCHE vertaaling, zonder zich tevermoeijen, of dezelve juist met den Grondtextinftemde , zich vergenoegende, dat zetot zyn oogmerk dienftig ware. 5. Eevendaarom bindt Hy zich ook niet ftiptelyk aandie overzetting, maar voegt daarby en verfchiktde woorden, naar zyn doel. Uitdit alles befluit ik «, dat Hy die's Apoftels woorden,zonder veel moeite en omllag, verklaa-• ren wil, zich niet behoeft te verpynigen,om aan te toonen, dat HABAKUK en PAULUSvmden zelfden tyd,van eene en de zelfde zaak,en in de zelfde meening zouden gefprookenhebben, want dit fchynt onze fchryver ganschniette bedoelen. (3 Insgèlyks niet, om uit tepluizen, hoe de 7otig Griekfche Taaismannengekomen zyn aan hunne vertolking, en watmen tot goedmaking daar van al zeggen kan.y Maar dat Hy volftaan konne met de woorden, welke PAULUS als de zyne. gebeezigtheeft, in zyne meening en in zyn oogmerktoe te lichten,K 70. Dit richtfnoer dan volgende, neemenwy voor ons eerst die woorden van vers07. „ want nog een zeer weinig tyds, en Hydie te komen ftaat zal komen en niet ver-" toeven? Niemand twyfelt 'er aan.," of