testaments. - Koninklijke Bibliotheek

Opheldering vw Hebr. U: 13. a. 44fchiedt ware, is van geen aanbelang , dewylhet andere woorden zyn, die in het eerfte lidaangehaalt worden, dan waarop Hy zich in hettweede lid beroept. Wie zoude toch onzenSchryver de vryheit van EN WEPEROM te beezigenbetwisten ? — T e minder, daar men gelykfoortige voorbeelden aantreft, zelts in onzenBrief hoofdft. 10: 30. „ Want wy kennen„ Hem, die gezegt heeft, myne is de wraake,„ ik zal het vergelden, fpreekt de Heere. ENWEDEROM, de HEERE zal zyn volk oor deelen."Deeze beide aanhaalingen zyn uit het eigenfteLied van MOZES, en uit dat zelfde verbandDeut. 32: 35, 36. gedaan (ƒ).§. 20. Maar, hoe kemt deeze aanhaling inhet oogmerk van den Apoftel te fade? Daaropkwam de tweede vraag uit. — Wy antwoorden: PAULUS [beoogde te bewyzen „ dat Hy„ die heiligt, en zy die geheiligt worden, alle„ uit één zyn." Dat de Verlosfer ook menfchmoest zyn. Dit nu ligt wel niet letterlyk iadeeze woorden,, maar kan nogtans zeer gemakkelykdoor eene eenvoudige en bondige redeneeringdaar uit worden af^eieidt. „ Hy die inontmoedigende gevallen zyn vertrouwen en,, verwachting op God fielt, MOET EEN MENSCH„ ZYN, als hebbende die zelfde lotgevallen en„ werkzaamheden met den menfchen ,* maar nu,, zoo fpreekt de MESSIAS Jez. 8: 17. van hem„ zeiven.' IK ZAL MYN VERTROUWEN OP DENHKE-(ƒ) De geletterde han WOLFF in h. 1. nazica.C 5