testaments. - Koninklijke Bibliotheek

a22 Opheldering van Jac. Vi 13—16.moet men geenszins denken dat Hy dienKranhenontflaa van den vers 13. gemelden plichtom zelfs te bidden. Hy zal meer vcoron.derftellen, dat die Lyder van zelfs daar innaar vermogen zich kwyten zal; dan, dewylzyne ongefteldheid hem in dat bidden veelzinsverhindert, en zyne bange nood hulpe vordert,zoo is het allerbillykft dat hy anderendie daar toe bekwaam zyn, tot voorbiddersverzoeke. 2. Dat hy den Kranken wvftnaar de Ouderlingen oFOpzienders der Gemeinte,zal niet gefchieden om gemeene Christenen,die den Geeft der gebeds hebben vande Broederlyke voorbidding uit te fluiten ,*maar veel meer om dat de Opzienderen dergemeente daar toe ook ampts-halven verplichtzyn, en daar toe, gelyk ook tot het geenehier vereifcht wordt, moeten geacht worden debekwaamften, en de bevoegdften te zyn. 3. alsHy wil, dat die Ouderlingen voor den Kran*hen bidden zullen, zal men gereedelyk toe*Hemmen dat aanfpraaken tot de ziele, dienog vatbaar is, tot gepafte beftieringen envertrooftingen geenszins afgekeurt worden ,maar de voorbidding als allernoodigft, en ,hoe de Kranken zich ook hebben, altyd gepaft,opzettelyk vermeldt worde. 4. Vraagtde oplettende Leezer , heeft het iets meerin, dat hier ftaat over hem te bidden, dan dat'er ftond voor hem ? Ik antwoorde: zeefwaarfchynlyk dit, dat die voorbidding gepaardging met de opheffing der handen ovef,of legging op den Kranken, volgends de taalvan den Heyiand Mare. 16:18. Op Kran-„ ken