testaments. - Koninklijke Bibliotheek

170 Opheldering van Jac* I: 6", 7;kan het niet misfen of eene vry gewoone misvattingvan deezen text moet' veelen hunnerin benauwende *en ftremmende angften, enkwellingen brengen. De misvatting,welke ik beooge, denkt dat JACOBUS in hetgebed_ vereifche eene vaste, en alle twyffeüngenuitfluitende verzeekering. dat wygunstgenootenvan God zyn, Erfgenamen der beloften,en dat God daarom ons gebed niet afilaan,maar gewisfelyk vervullen zal. — Maarzegt meenig zwakgeloovige, ik twyffele al zeerdikwyls daaraan, of myn geloof wel opregt,myn werk wel volkomen is, of ik wel eenDeelgenoot van Gods genade, het voorwerpzyner beloften ben. Ik durve dat niet vastftellen,dat God myne fmeeking, welke allezinszoo melaa'sch is, verhooren zal. Zooben ik dan geen regt Bidder, volgens de uitfpraakdes Apostels! zoo mag ik dan in 't geheelniethoopen,datikop myn zwak-en twyffelmoedighecieniets ontvangen zal! zoo is danmyn ftaat allerdroevigst mistrooftig. wantikkan myne tw^nvlingen, althans niet ten vollenen beflendig te boven komen.§. li-;. Tot gegrondde wegneeming van deezeakeligfte en fchadelykfte kwelling, zeggenwy dat deeze opvatting van 's Apostels woordeneene misvatting is. Hy verftaat door hetgeloof niet de verzeekering dat wy geloovigenzyn, maar veel meer de aanneeming van hetEuangelium als waaragtig en getrouw, de omhelzingvan die waarheid, dat God in Christusaan vloekwaardige Zondaren genadig wil zyn,en hunne ootmoedige biddingen hooren wil uit