testaments. - Koninklijke Bibliotheek

Opheldering van i Pet. IV: 18. 261'pns vry algemeen deezen woorden zoo opgevatheeft, als wilde PETRIS leeren, dat zelfswaare Godvrugtigen niet dan zeer bezwaarlik, flegts ter naauwernood, zouden zaligworden. en dat 'er daarom voor eenen Goddeloozenen zondaar geene hoop ter waereld overigkon blyven. Wy hebben twee gewigtigereedenen van een verdrietig ongenoegenover deeze opvatting. De eerfte is, om datze alleszins ongegrond en valsch is. En deandere , om dat ze zeer fchadelyk is , alsfchrikkende menfchen van den beminnelykenen noodzakelyken leevens-weg af, doordenzelvenvoor te ftellen als zoo moeilyk, datzelfs de vroomfte nog maar ter naauwernoodlangs denzelven behouden worde; en vervullendeden vroomen met angst, of Hy nogwel behouden zal aankomen? ltremmende denweg van blymoedige Godzaligheid, en ver.trouwelyke hoope.., zynde verder gefchiktom zondaren, ind ; en ook niet donkere entwyffelmoedige Christenen, tot vervaarlykewanhoop te doen vervallen, alzoo 'er voorhun niets dan fchrikkelyke rampzaligheidfchynt over te blyven (a)§. 173. De leezer ziet uit dit gezegde genoegvan het gevaarlyke deezer op va ting,het komt 'er dan maar op aan, dat wy heialleszins ongegronde en valfche daar van aantoo»(d) Het geheugt ons zeer- wel een verhaal gehoortte hebben van iemand, die ziqh zelven aan een eindegeholpen hadde, en zorg gedraagen dat zyne vriendenzien zouden, dat het misverfiand van deeze woordende oor zaak van Z jne naarheeden en verderf geweest was.R 3