Burgers en bouwers: één front

110
amper 4% van dit patrimonium van na 2006 toen
de energieprestatieregeling werd ingevoerd. Van
deze gebouwen dateert 23% van voor 1930, werd
40% gebouwd of gerenoveerd tussen 1930 en 1975
en 33% gebouwd of gerenoveerd tussen 1975 en
2006. Gemiddeld vertegenwoordigen die gebouwen
een aandeel van 26% in de totale werkingsuitgaven
en een aandeel van 4% ten opzichte van de
totale exploitatie-uitgaven van de gemeenten. Bij
de uitgaven die de gemeenten aan de werking van
hun gebouwen besteden, heeft 55% te maken met
onderhoud, schoonmaak, verzekering en huur, 26%
met uitgaven voor elektriciteit, 11% met uitgaven
voor gas, 4% met uitgaven voor brandstoffen en
4% met uitgaven voor water.
Formules met een ‘derde investeerder’ zijn volgens
Belfius, en ook volgens de VCB, een bijzonder
geschikt instrument om investeringen in de energie-efficiëntie
van gebouwen te stimuleren. Het
gaat dan om ESCO’s of Energy Service Companies
die de kosten voor energiebesparende investeringen
voor hun rekening nemen in de plaats van de
lokale besturen. Die investeringen worden terugbetaald
met de gegenereerde besparingen. Na
doorgaans vijf tot zeven jaar is de investering terugbetaald
en komen de besparingen rechtstreeks
ten goede aan het bestuur. Dat ziet daardoor zijn
werkingsmiddelen verminderen, waardoor meer
ruimte voor investeringen vrijkomt. ESCO’s werken
op basis van energieprestatiecontracten waarbij zij
zich als dienstverleners ertoe engageren de afgesproken
besparingen te behalen.
Een cruciale eerste stap is de uitvoering van een
energie-audit die de werkomstandigheden in de
gebouwen analyseert en nagaat waar het grootste
energieverbruik zit. Zo konden de Vlaamse zorginstellingen
dankzij middelen uit het Klimaatfonds
gratis een energieprestatiediagnose op maat krijgen
die ook een actieplan met mogelijke energiebesparende
investeringen omvat, met berekening
van het besparingspotentieel en de terugverdientijd.
De diagnoses werden opgesteld in opdracht
van het Vlaams Energiebedrijf. Als de terugverdientijd
maximaal vijf jaar bedroeg, moest de aanvrager
de investering binnen de drie jaar uitvoeren. Ook
hier kunnen ESCO’s perfect op inspelen.
Bij de ontwikkeling van projecten kijken projectontwikkelaars
zoals Revive (i p. 114) en Van Roey (i
p. 122) uitdrukkelijk naar de mogelijke restwaarde
van infrastructuren en gebouwen aan het einde van
hun levenscyclus. Zij verwijzen hiervoor onder meer
naar de Nederlandse architect Thomas Rau die nu
internationaal furore maakt met zijn idee van een
> > Grote en tegelijk
isolerende en beschermende
PVC-profielen voor het
woonzorgcentrum De
Gerstjens te Erembodegem
(ill. Deceuninck)