Burgers en bouwers: één front

60
> > Amelinckx-appartementen langs de invalsweg in Sint-Niklaas (ill. uit oude doos)
3.2. Haperende aantrekkingskracht
van de Vlaamse steden
Reeds in het eerste hoofdstuk hebben we gemerkt
dat de inwoners van steden minder tevreden over
het groen in hun buurt zijn. Maar aan steden zijn
nog meer negatieve effecten verbonden dan uit de
Stadsmonitor blijkt, zoals het hitte-eilandeffect dat
nauw samenhangt met de beperkte beschikbaarheid
van groen. Volgens Marleen Verdonck van de
Wat sedert het begin van
de 20ste eeuw wel steeds
positief is geëvolueerd in al
de 13 centrumsteden is de
internationale migratie over de
landsgrenzen van België heen.
UGent kan de temperatuur in de steden daardoor
overdag 3 graden hoger liggen dan op het platteland
en ’s nachts zelfs 8 graden hoger. Planten
onttrekken water uit de grond en zetten die nadien
om in verkoelende waterdamp en gaan daardoor
het hitte-eilandeffect tegen.
Stikstofdioxide (NO 2
) is eveneens schadelijk voor
de mens bij zowel korte periodes van hoge concentraties
als bij langdurige blootstelling aan lage
concentraties. Het is opvallend dat in Vlaanderen
precies de centrumsteden en de grote wegverkeersassen
tussen deze steden in 2016 een jaargemiddelde
aan NO 2
-concentraties in de lucht van
meer dan 20 mg/m³ kenden.
Wanneer we de migratiebewegingen in de 13
Vlaamse centrumsteden bekijken is het dan ook
niet verwonderlijk dat de balans van de interne
(gemeenteoverschrijdende) migratie nog altijd
grotendeels negatief is, zoals blijkt uit een werknota
van 2017 over interne en externe migratiebewegingen
vanaf 1997 van de studiedienst van de Vlaamse
regering.
Enkel in Aalst, Hasselt, Sint-Niklaas, Oostende en
Roeselare is deze balans voor de totale bevolking
sedert 1997 altijd positief geweest. In deze steden
is de inwijking vanuit andere Belgische gemeenten
(bijna) altijd groter geweest dan de uitwijking
naar andere gemeenten. Voor de steden Gent,