Burgers en bouwers: één front

Hoofdstuk 2 I Getuigenis
51
ontwikkeling is misschien complexer. Maar dergelijke
sites zijn er nog wel.”
Peter Vanden Abeele pleit voor de durf om opnieuw
te slopen, niet alleen in de 19 de -eeuwse maar ook
in de 20 ste -eeuwse gordel. In de plaats van het
gesloopte gebouw moet dan wel duurzame vernieuwbouw
komen, zowel op gebouw- als op wijkniveau.
We moeten ook voorbij het zogenaamde
‘grondgebonden wonen’ denken en creatiever
omgaan met het stapelen en combineren van
woningen. We moeten niet alleen aan koop- en
(al dan niet sociale) huurwoningen denken, maar
ook aan hybride vormen van ‘stadswoningen’ en
zo een woonmodel op drie poten realiseren. We
moeten financiële modellen ontwikkelen waarbij
de grond bij de overheid blijft, en werk maken van
vormen van permanente tijdelijkheid waarbij de
invulling van gebouwen continu kan veranderen.
Verder moeten we inzetten op de maatschappelijke
dynamiek en bijvoorbeeld denken aan collectief
wonen als aanzet voor dichter, maar tegelijk betaalbaar
wonen. We moeten opnieuw durven hoog te
bouwen, maar hoogbouw dan tegelijk aan lagere
gebouwen en lege ruimte koppelen.
Open ruimte als tegengewicht
Tegelijk ziet Peter Vanden Abeele een aantal
gegronde redenen om ruimte vrij te houden:
> > In stedelijk gebied moet ook ruimte worden vrijgemaakt,
onder meer voor nieuwe fietsverbindingen (ill. VCB)
“Creëer open ruimte als tegengewicht voor verdichting
en bebouwing. Verdichten gaat best
gepaard met terrein vrijhouden en vrijmaken om zo
bijvoorbeeld meer groen, biodiversiteit en waterinfiltratie
mogelijk te maken. Waardeer maximaal de
waardevolle omgevingen die al in de stad bestaan.
Behoud dus de natuurgebieden die als vingers
de stad binnendringen. Durf keuzes die vroeger
werden gemaakt in functie van de ontsluitingsvisies
van toen, grondig te herdenken. Kijk naar de
fly-over die nu diep in de stad Gent binnendringt.
Durf nadenken over wat er in de plaats kan komen:
van andere functies voor deze brug tot de volledige
afbraak. Het moet mogelijk blijven om van gedacht
te veranderen.”
Hij raadt ook aan zoveel mogelijk groepen kansen
voor ontmoeting en ontplooiing te bieden:
“Voorzie daarvoor in publieke ruimte. Dat kan
overal, ook bijvoorbeeld in een stationsomgeving
of in een 20 ste eeuwse wijk, ook als er veel private
tuinen zijn. Maak plaats voor nieuwe routes door
de stad. Zoek bijvoorbeeld naar extra verbindingen
tussen de ringwegen. In de zone tussen de ringwegen
is nog plaats voor steenwegen en tramassen
en parallel daarmee voor nieuwe fietswegen. Vooral
de stad Gent heeft een nog befietsbare schaalgrootte.
Streef naar publiek toegankelijke plekken,
van tuin tot campus. In een stad is vaak nog veel
open ruimte beschikbaar die we niet kennen. Zorg
dan voor toegangen om die te ontsluiten. Durf ook
plekken aan de stedelingen te geven. Zij weten wel
hoe ervoor te zorgen. Er is nu een golf van tijdelijke
gebruiken ontstaan die niet meer zal wegebben.
Dergelijke initiatieven brengen veel dynamiek in
de stad. In Gent worden die ondersteund door
burgerbudgetten.”
Tenslotte heeft Peter Vanden Abeele nog de volgende
bedenkingen: “Verras. Zorg voor een spannende
en onverwachte ruimte, weg van het stereotiepe.
In een privaat kasteel in Mariakerke vindt
nu een zomerbar plaats die 1.000 à 2.000 mensen
aantrekt. Denk ook verder dan waar de stad nu
stopt. In het oosten wordt Gent begrensd door de
Gentbrugse Meersen. Door herinrichting wordt dit
vergeten gebied nu opnieuw bij de stad betrokken.
Tot slot: durf echt kiezen. De claims op de ruimte
zijn talrijk. Iedereen heeft enorm lange verlanglijsten.
Maar als tussen al die claims kost wat kost naar
een compromis wordt gezocht, bestaat het risico
dat daar flauwe projecten zullen uit voortvloeien.”
Visierapport 2018