Burgers en bouwers: één front

62
kunnen dus een behoorlijk aantal kilometers van
elkaar verwijderd zijn. Als de werkplek in de stad
van oorsprong blijft, verhoogt dit sterk het aantal
vereiste verplaatsingen.
Alhoewel Vlaanderen de komende decennia nog
een forse groei zal kennen, blijft de samenstelling
van de gezinnen relatief constant en blijven er drie
belangrijke nagenoeg evenwaardige componenten
bestaan: enerzijds de eenpersoonsgezinnen waarvan
het aandeel slechts licht toeneemt tot bijna
33%, vervolgens de gezinnen met twee personen
met een aandeel van circa 35% en tenslotte het
aandeel van de gezinnen met twee personen en
meer die tegen 2035 slechts licht dalen tot 34%. Tot
die laatste categorie behoren met name de gezinnen
met kinderen. Terwijl de steden aantrekkelijk
geworden zijn voor ‘young professionals’ en voor
senioren, blijkt uit de voormelde demografische
bewegingen dat zij nog onvoldoende jonge gezinnen
aantrekken.
Door de systematische toename van de internationale
migratie in de 13 centrumsteden is het aandeel
van de inwoners met een migratie-achtergrond er
intussen fors toegenomen. In een aantal Brusselse
gemeenten bedraagt dit aandeel al meer dan 90%.
Ook in de stad Antwerpen is hun aandeel intussen
reeds toegenomen tot meer dan 50% (52,6% in
2017). Andere centrumsteden met een hoog aandeel
van inwoners met een migratie-achtergrond
zijn Genk (49% in 2017), Leuven (40,9%), Turnhout
(33,8%), Mechelen (33,6%), Sint-Niklaas (25,8%)
en Oostende (21,9%). Als de betrokken steden en
gemeenschappen niet tot een vorm van samenleven
komen, kan dit de uitwijking van Belgen nog
versterken.
> > Nog onontgonnen terreinen in bebouwd gebied (ill. VCB)