ŞUÛR

İNSAN HAKLARINDAN
HAYVAN NE ANLAR !
Geçenlerde, bizim çocuk harmana,
Gidiyorken yolu düşmüş ormana.
Kovalamış, onu gören bir ayı,
Velhasılı.. Zor kurtarmış paçayı.
Eve geldi, kızgın ve ağlamaklı;
Güyâ, bu vahşete ermemiş aklı.
Dedi ki; vurmalı bu alçakları,
Ormanda yok mudur, insan hakları?
Bir kahkaha attım.. Buna şaşırdı;
Lâkin sabrımı da, biraz taşırdı..
Dedim ki: Ey çocuk! saflığı bırak,
Yoksa kalacaksın, hep böyle çırak.
Akıldan yoksundur, bütün hayvanlar;
İnsan haklarından, hayvan ne anlar !
Haydi git ! Bu olay ders olsun sana;
Hayvanlar özgürdür, vahşetten yana...
1998
-101-