ŞUÛR

Senin değil, o, mal mülk, senin değil, o beden,
Bu kıskançlık, bu tamâh, bu ihtiraslar neden?
Bâki servetine koş, fâniyi kaybetmeden,
Çünkü; herşey O’nundur, tek MÂLİKÜ’L MÜLK tür O.
Kâinatta her nesne, O’nun gücünü söyler,
Kullarına, meziyet, nişanlar, ikrâm eyler,
O’nun yanında insan, gurur, kibiri neyler,
Yalnız O’na söylenir; ZÜ’L-CELÂL-İ VE’L-İKRÂM.
Yarattığı her şeyde, bir mânâ ve maksat var,
Dünyanın dengesidir, o yalçın yüce dağlar.
Anaya verdiği aşk, onu yavruya bağlar,
Tesâdüfle izâhı, olmayan MUKSIT tır O.
Her insan, bir an için, düşünse öldüğünü,
Görecek ki; faydasız, dünyanın şan ve ünü,
Hesap vakti gelince, kulları, mahşer günü,
Diriltip, toplayacak, yüce EL-CÂMİ’dir O.
Herşey O’na muhtaçtır, O, asla muhtâç olmaz,
Servetin ölçüsünü, O’ndan başkası bilmez.
Ne kadar çok verse de, bir zerresi eksilmez,
Aczi yok, sınırı yok, eşi yok, ĞANİYY dir O.
-393-