ŞUÛR

RİYÂKÂR BATI
Bosna, Çeçenistan, Filistin’de sen,
Kaç bin kere düştü, medenî masken,
Dilerim.. Cehennem, sana son mesken,
Vahşet kusan kalbin, taştan da katı,
Utanmaz.. Arlanmaz.. Riyâkâr Batı.
Nezâket bir yana, kalem bir yana;
Şiir âdâbını, bozdurdun bana,
Gerçi.. Ne söylense, az gelir sana;
Yüksek kalır senden, alçak sıfatı,
Kendini beğenmiş, zavallı Batı.
İnsan haklarından nutuklar atan !
Tarihine baktım.. Her sayfası kan.
Bâri katlettiğin, çocuktan utan.
Çökecek.. Üstüne, bir gün bu çatı,
Arz’ın yüz karası, kudurmuş Batı.
-130-