ŞUÛR

Eğer ki; bir insandan, beklediğin yok ise;
Kupkuru bir teşekkür, hazineden çok gelir.
Eğer ki; bir insandan, beklediğin çok ise;
Korkarım ki, bu defa, hazineler yok gelir…
Servet, şehvet ve şöhret, bütün fâni arzular;
Vefâsız sevgilidir, dünyada insan için.
Damarlarda kan gibi, dolaşırken bu putlar;
Hayret ki; görmüyoruz, bu felâketi niçin?
Durun ! Ey Allah’a savaş açanlar !
Mağluplarla dolu, o kabristanlar.
Zulmün, hesâbını vermede şimdi;
Nice firavunlar, nice sultanlar !
Ey kadın ! Cömertsin, teşhirden yana.
Allah’tan, birazcık sen de korksana.
Nefsim istese de, bakamam sana;
Şâhidlik ederken, o gün gözlerim;
Rabb’in huzurunda, ya ben ne derim?
-119-