ŞUÛR

Dilediği zengini, fakir kılar, bir anda.
Fakire servet verir, saray gibi mekânda,
Verince şükür arar, alınca sabr, insanda,
Hem veren, hem de alan KÂBID ve BÂSIT tır O.
Âsî ve zorbaları, tahtlarından indiren,
Hoşnut kaldığı kula, şan, şeref, makâm veren,
Ve bunları açıkça, Kur’ân’ında bildiren,
Alçaltan ve yükselten, HÂFID ve RÂFİ’dir O.
Gerçek servet odur ki; onur, vakar, haysiyet,
Bunları, elde tutmak, insana has meziyyet.
Cezâ ve mükâfâta, ölçüdür, önce niyet,
İzzet ve zillet veren; MUİZZ ve MÜZİLL’dir O.
Gönüldeki sözleri, dinleyip işitendir,
0, bütün gönüllere, ortaksız hükmedendir,
Bütün bu mûcizeler, O’nun hikmetindendir,
Her sesi, her lâhzada, işiten SEMÎ’dir O.
Çelikten duvar örsen, şu dünya mekânında,
Ne kadar gizlensen de, O her zaman yanında.
Bil ki; yalnız değilsin, ömrünün her ânında,
Herşeyi, açık seçik görendir, BASÎR dir O.
-381-