ŞUÛR

Ne patronun çatık kaşı,
Ne aybaşı, ne yılbaşı,
Ne emekli maaşı...
Ne terfi, ne kartvizit,
Ne de koltuk savaşı...
Şimdi benim herşeyim;
Bir garip mezartaşı...
Ama belki, onu da,
Bir gün biri kıracak;
Bir temel atmak için,
İki kazma vuracak;
Üzerime beş katlı
Bir apartman kuracak...
Varsın olsun dostlarım;
Burada biz ölüler,
Bunlara hiç aldırmaz;
Rahat yatağımızdan,
Başımızı kaldırmaz;
Ve hele, sizler gibi,
Taş sopa, saldırmayız...
Ne var ki, ölüleri;
Ben de yanlış tanırdım.
Sağlığımda, ne zaman
Süslü bir mezar görsem,
Sahibini kıskanır,
Onu mutlu sanırdım...
-168-