ŞUÛR

Sen özünden kaçarsan, ölüm gözünden kaçar;
Sen Kur’ân’ı açarsan, Kur’ân da seni açar…
“Çağdaş”lar çöplüğünde, kör nefsine tapanlar;
Şereften, haysiyetten, adâletten ne anlar !
Kibir iflâs eder, ancak ihlâsla;
Göz herşeyi görür, kendini asla !
İnsanlık onuruna, yargıçlar hissedârdır;
Yargıcın asâleti, adâleti kadardır…
Bilesin ki; hiç değişmez, bu ticâret yasası,
Sermâyesi kin olanın, kanla dolar kasası.
Manda gibi kalındı, utanmazın derisi;
Suratına tükürdüm, yok mu dedi gerisi ?
Sanma ki her kalıbın, içindeki insandır,
İnsanı, insan yapan; merhamettir, vicdandır.
Kalbinde varsa ihlâs, bil ki Allah’a varır;
Yoksa seni ne sarık, ne de sakal kurtarır…
Sahtekârlık var ise, bir insanın kanında;
Alçaklar yüksek kalır, o insanın yanında.
-340-