ŞUÛR

Yaratılmış olanın, mutlak, bir sonu vardır,
Kâinatın varlığı; ancak, ömrü kadardır,
Sonsuzlar, son bulsa da, O yine hükümdârdır,
Nihâyeti ve sonu, olmayan ÂHİR dir O.
İnsanın beş duyusu, O’na, her an şâhittir,
O’nun yüce varlığı, hiç şüphesiz sâbittir,
İnkâr eden bedenler, cehenneme aittir,
Gören gönül gözüyle, görülen ZÂHİR dir O.
Duman yeter, ateşin, varlığını yormaya,
İnsan, dikkat etmeli, sınırında durmaya.
Hiçbir varlık dayanmaz, O’nu bizzat görmeye,
Her an bilinir amma, gizlidir, BÂTIN dır O.
Arz’ın her zerresinden, yedi kat Arş’a kadar,
Yaratılmış her şeyde, belli ki disiplin var,
Güneşi görmez misin, vaktinde doğar, batar,
Âlemi, tek başına, yöneten VÂLÎ dir O.
Yaratılmışlara has, şekil ve duygulardan,
Elem, keder, endişe, sevinç ve coşkulardan,
Öfke, nefret, husûmet, korku ve.kuşkulardan,
Her tür, hâlden sakınmış, EL-MÜTEÂLÎ dir O.
-391-