ŞUÛR

KUR’ÂN DİYOR Kİ:
Andolsun, biz cinler ve insanlardan bir çoğunu, cehennem için
yaratmışızdır. Onların kalpleri vardır; onlarla kavramazlar, gözleri vardır;
onlarla görmezler, kulakları vardır; onlarla işitmezler. İşte onlar, hayvanlar
gibidir; hatta daha da şaşkındırlar. İşte asıl gâfiller onlardır.
A’RÂF /179
Derken.. İkindi vakti, duyuldu ezan sesi;
Hiç kimsenin câmiye, gelmiyordu giresi.
Cenâzeyi bekledi, bir kaçı kılmak için;
Ne rükû vardı çünkü, ne de onun secdesi...
Biraz sonra mezarlık, alkışlarla inledi,
Alkışlar, isyan dolu kalpleri perçinledi.
Bu görkemli törenin, bu çağdaş korosunu;
Münker Nekir isimli, melekler de dinledi...
Dostların, ağlamaklı pozlar verdi basına,
Birkaç kürek toprakla, katıldılar yasına,
Lâkin Kur’ân başlarken, duyunca Besmeleyi;
Mezarlığı terketti, hepsi koşarcasına...
Bir rahatlık hissetti, eve dönüşte karın;
Haftalık programda, konken günüydü yarın.
Yaşamıştı dünyanın, nice zevkini ama,
Bir başka tadı vardı, bir başka şu kumarın...
Yaşına rağmen hâlâ, dikkat çeken bir tipti,
Hâlâ, yürek hoplatan, bir vücuda sahipti.
Ve bundan böyle artık, bütün güzel dullara;
Sosyete pazarında, korkulu bir rakipti...
-79-