ŞUÛR

Sen kendini gerçekten, istiyorsan tanımak,
Duvar aynası değil, Kur’ân aynasına bak..
Ne yol sordum, ne sokak, ne bir adres kimseden,
Çünkü buldum adresi; Kur’ân-ı Kerîm’de ben.
‘‘Ben insanım’’ demekle, insan insan olaydı;
Hayvanlardan ayırmak, ne kadar da kolaydı.
‘‘Müslümanım’’ demekle, insan mü’min olaydı,
Cennet vizesi almak, ne kadar da kolaydı.
“Kalbim temiz” demekle, kalpler temiz olaydı,
“Çağdaşların”, kabirde işleri çok kolaydı.
Müslüman; ne taş gibi, kaskatı bir hamurdur,
Ne de sulandırılmış, cırcıvık bir çamurdur..
İndirime geçtikçe, haysiyet pazarları,
Canlı cesetle doldu, apartman mezarları.
Ahlâk otobanında, kırmızıda duranlar;
Sabrın selâmetini, yeşil yanınca anlar...
Sanma ki; zorbalıkla yolumdan döneceğim;
Ben Kur’ân’la doğmuşum, Kur’ân’la öleceğim.
-250-