ŞUÛR

Bu sonsuz Âlemlere, “Ol” dediği ilk anda,
Hiçbir şeyin benzeri, yoktu hiçbir mekânda,
Bunca, hayret verici, herşeyi tez zamanda,
Hiç örneği olmadan, yaratan BEDÎ’dir O.
“Sonsuz” sözcüğü bile, âcizdir hakikatte,
“Sonsuz” sözünden başka, bir şey yok ki, lügatte,
Verecek güç kalmadı, beyindeki tâkatte,
Hiç bir zamana bağlı, olmayan BÂKÎ dir O.
Dünya malı; babadan, mîras kalır oğula,
Bu çark, dönerek varır, dünyadaki son kula,
Acaba, daha sonra, bunca mal kimin ola?
Âlemde her zerreye, sonuncu VÂRİS tir O.
Tarifsiz irâdesi, çok büyük ve bütündür,
Âlemlere verdiği, emri, sadece “Kün” dür,
Bu kelâm ile herşey, O’nun için mümkündür,
Hiçbir işi hikmetsiz olmayan REŞÎD dir O.
Cezâlar tez olsaydı, hukukunun özünde,
Hiçbir insan kalmazdı, bir anda yeryüzünde.
Hiç şüphe olmasın ki; er geç durur sözünde,
Kullara fırsat için, sabreden SABÛR dur O.
1990
-395-