ŞUÛR

İnsan doğmak, insana ilâhi bir ihsandır;
İnsan doğan kaç kişi, ölürken de insandır?
İnsanca yaşamanın “düşünmektir” kıstası,
Kabristana yakışır, içi boş kafatası.
Allah’tan korkana, ölüm yâr gelir;
Ölümden korkana, dünya dar gelir..
Dinde zorlama yoktur, insan hürdür elbette.
İster dünyada pişer, isterse âhirette...
Dostu da düşmanı da, insanın kendisidir;
Ya nefsinin kölesi, ya da efendisidir..
İlle de bir tokat mı, yemelisin ensene?
Ölüm sana gelmeden, sen kendine gelsene.
Ya Allah’a baş eğer, hiç kimseye eğmezsin;
Ya herkese baş eğer, hiç bir şeye değmezsin.
Ya Allah’a baş eğer, özgürlüğe koşarsın;
Ya nefsine baş eğer, köle gibi yaşarsın...
Mal, mülk, para tutkusu, nefsine gelse de hoş;
Unutma ki ey insan! Tabutların içi boş..
-4-